Büyüttüm besledim asker eyledim

Yüreğim pır pır kanat takmış beklemede idi, kolay mı? Bugün oğulcuğumun asker kurası çekilecek di.

Dün geceden sancısı tutmuştu beni, halbuki böyle mi olmalı idi?

Askerlik... En kutsal görev, davulla zurna ile yolluyoruz onları çok zaman... Ama bugün telefonla gelen haber sonrası sanki kolum kanadım kırıldı.. Terörün en civcivli mekanı, televizyon da de sıkça duyduğumuz bir yere çıkmıştı paşamın askerliği jandarma komando olarak Güney doğuda bir yere.

Bu mesajı eve gelmek üzere iken mesaj olarak sessiz ama çığlık tadında aldım.

Şok... Otobüsteyim otobüsten inip bağıra, bağıra koşmak istedim, yanımdaki kadın bana bakıyor ne oldu delen di kadın diye İlk şok tabi deprem gibi sonrasında yavaş, yavaş sakinleşmeye başladım.. Artçılar gelse de. Kuvvetli olmayım dedim, bir ben değilim elbet kuzusunu yollayacak ne yapalım kaçışı, uçuşu yok. kelebeğimin işyerine gittim kulağı kirişte imiş, sabahtan açık bırakmış telefonunu haber bekliyoruz gelmeyince haber, şüphelenmiş ama beni görünce yüzünde soran bir ifade ile

- Haber var mı anne? oldu var, dedim kuvvetli görünmeye çalışarak.. Doldu gözleri

-Ne yapalım dedim, gidecek hep gittiler sıra bizde sanırım. Kardeşlerim arıyor beni, hepimiz birbirimizi. Sea paşam bizleri arıyor tedirgin

-Olsun kuzucuğum dedim ne ana kuzuları gidiyor ne yapalım...

-Doğru anne dedi.. umarım bir soluk da gidip gelecek... Kardeşlerim, koyuvermiş gözyaşı pınarlarındaki setleri, biz setleri sağlamladık biliyorum ki sular seller gibi gidip gelecek biliyorum ve bu kez diyorum ki büyüttüm besledim, asker eyledim... gitti de çarçabuk gelecek... Biliyorum, kuzum.. Sea paşam... Oğulcuğum .... sevgiler...