Cahil insanlar

Bir takım okulları bitirmek ve hatta yüksek tahsil gerektiren meslekleri yapıyor olmak cahil olmamayı gerektirmiyor.

Burada ki cahillik belki biraz yetersizlik ve iyi yetişememiş olmak. Aynı şekilde psikolojik bakımdan da iç dünyasını geliştiremeyip pek bir geride kalmak.

Mesleğini hakkıyla yapan ve duyarlı davranan insan sayısı ne yazık ki çok fazla değil ülkemizde. Tuhaf bir şekilde herkes kendini hemen yeterli görüyor her konuda. Hatta bilmemek çok ayıp ama biliyor gibi yapmak çok doğal. Ha bir de alınganlık haddinden fazla. Bireysel anlamda da mesleki anlamda da.

Eleştirilere çok dayanıksısız. Bir eleştiri yapıldığında hiddetlenip köpürmek yerine kendi lehimize acaba nasıl kullanır ve ders alırız kısmını görmüyoruz bile. Çünkü ne yapmışsak tam yapmışız biz Allah’ın hatasız kullarıyız. Yok belki de cahil kullarıyız ama belli etmeye gerek yok.

Meslek gruplarından da aynı bu cahillik akıyor. Her alanda var istisnasız…şimdi mesela avukatlarımız, kapıcılarımız, polislerimiz, doktorlarımız, bilim adamlarımız diye meslek gruplarını sayıp öyle herkesi yine alınganlaştırmayayım(!). Çünkü saymayalım ve onlar çok iyimiş gibi yapalım ki kendimizi kandıralım. Böylece rahat ederiz. Elbette işini hakkıyla yapan insanlarımız da var. Cahil kalmamak için elinden gelen herşeyini ortaya koyanlarımız da var. Ama yeterli değil. Zaten yeterli olsaydı bugün çok daha iyi bir durumda olurduk. Ben de böyle bir blog yazmayı aklıma dahi getiremezdim.

Empati eksikliği (hatta bu çoğu insanımızda yok bile), meraksızlık, fırsatçı kişilik davranışları, mesleki bir takım sıfatların arkasına sığınma, alınganlık, eleştiri kabul edememe, aileden gelen çarpık bir yetiştirilme, kendini beğenmişlik, agresif davranışlar ve de paranın esiri hatta oyuncağı olmak, cahil kalıp hem mesleklerimizi kötü yapmamıza, hem de başka insanların hayatlarına mutsuzluk katmamıza sebep oluyor.

Mesela büyük babamın vefatında gerçekleşen duyarsızlıkları ve cahillikleri düşündükçe hüznüm o kadar artıyor ki.

Oysa bilsek mutluluğun bulaşıcı olduğunu cahil kalmaktan korkup, etrafımızı mutlu yapabilmek için çabalardık…Sonunda biz de mutlu olalım diye.

Evet, haklısınız bu da bir bencillik. Kendimizin mutluluğu için başkalarını mutlu yapmak.