Çamaşır kurutma sanatı

Küçük evlerde kış aylarında çamaşır kurutmanın nasıl bir şey olduğunu bilen orta halli aileler beni çok daha iyi anlar. Bu arada, Can Dündar'ın olgunlaşmak üzerine yazdığı yazı bile durumun vehametini değiştiremez. Geçen gün bir arkadaşım, sobalı ve şömineli bir evi ne kadar çok istediğini anlattı. Sobanın üzerinde çaydanlık da olacaktı elbette, ama dedim ki "Sobanın külü, pisi, isi bitmez ki! Hiç de kolay değil" diyerek gerçeği burnunun dibine getirdim. Halbuki, bu sadece onun hayaliydi. Külfetini ise yaşayarak bilecekti belki de.

Olgunlaşma deyince, aklıma bir ağacın dalındaki meyvanın sapına ağır gelmesi ile yere düşme arasındaki zaman dilimi gelir. Olgunlaşmak tabii ki zamanla olur her varlıkta. İnsanlarda olgunlaşmanın zamana bağlı olduğunu düşünmüyorum. Hoşgörü ile aynı paralelde oluşur.

Kendini tanımanın hazzı başkadır elbet. Bir çok önemli şey önemsizleşir, değişir, fikirler gelişir, huylar değişir. Bazen tüm bunlar insanın hoşuna da gider. Tabiatı bir çocuk iken çok önemseriz, bir de kırkından sonra. O aradaki zamanlarda uçarsın, koşarsın, hedefler belirleyip yapmaya çalışırsın. Bu hedefleri saymakla bitiremezsin.

Birçoğumuz artık gerçek sohbetler etmek isteriz. Şarkıları dinlerken, ya da yediğimiz yemekleri, seçtiğimiz mekanları paylaşırken gerçek dostlukları arzu ederiz. Zaman kıymetlendikçe yaşam değerlenir. Bir çok şey de umursanmaz.

Gelelim çamaşırlara, çamaşır kurutmak işin esprisi elbette, Kış aylarında herkesin mutlaka tanık olduğu veya olmaya devam ettiği çamaşır yıkama olgusu, çamaşırlar eninde sonunda kuruyor elbette. Dışarıda ıslak bir gökyüzü.... Tabidir ki kurumaları için zaman gerek.