Çanakkale''de Atalarımızı Anıyoruz!

Çanakkale gezisi sırasından bastığım her karış toprakta içimi farklı bir ürperti sarıyor. Nedendir bilmiyorum ama bekli de hemen her yerde karşımıza çıkan şehitliklerdir. Hani yazar demiş ya "BASTIОIN YERLERİ TOPRAK DEYİP GEÇME TANI", işte burada bastığın yeri toprak nasılsa diyemiyorsun. Her karışı atalarımızın kanı ile sulanmış bu kutsal topraklara ayak basarken iki kere düşünmek gerekiyor.

 

Kilitbahir kalesinden başlayan gezi rotası hemen 100 metre ilerideki tabyalarla devam ediyor. Burada şunu iyi anlıyorsunuz ki hiçte kolay bir savaş değildi. Bu kadar cana mal olan bu savaş çok çetin geçti. Küçük özel müzeleri gezdiğiniz zaman içeride ki şarapnel parçaları, asker eşyaları burada olan bitenleri bugün bizlere taşıyor.

 

Hemen her yerde karşımıza çıkan şehitliklerde dualar ediyoruz, aslında etmiş olduğumuz bu dualar atalarımıza bir teşekkür veya minnet borcumuzu ödemeye çalışmak gibi bir şey. Rehberimiz burada olan bitenleri anlatmaya başladığı zaman gözlerimiz doluyor, tüm grup adeta o günlere gidiyor, herkesin gözlerinde inceden yaşlar süzülüyor.

 

Gelibolu yarımadasında hemen her yerde karşımıza çıkıyor şehitlikler ve her şehitliğin bir anısı var. Kısa bir anıyı paylaşmak istiyorum sizinle "...3.Tümen 64.Alay 1. Bölük Eri Mehmet, eniştesi Recep'i çalılıkların üzerinde iki ayağı da kopuk vaziyette görünce ağlamaya başlar. 

-Recep: "Neden ağlıyorsun? Allah'ın verdiğine merhaba. O'nun emrine karşı gelinmez. Artık elden bir şey de gelmez. Sen sağ kalırsan Anamın elini benim için de öp. Sütünü helal etsin. ޞimdi başımı kıbleye doğru çevir." 

 

Dedi ve ruhunu teslim etti. Süngü hücumu başlamıştı. Mehmet daha yerinden kalkamadan arkadaşı Halil yere düştü. Bu kez Halil "Ahretlik, ölüm yaklaştı. Cesedimi buraya ellerinle göm. Üzerimde savaşınız ki, ayak seslerinizi ve Allah Allah diye bağırışlarınızı duyayım."dedikten sonra o da ruhunu teslim etti..."

 

Bu ve buna benzer onlarca anı dinliyoruz rehberlerimizden. İrkildiğim, tüylerimin diken diken olduğu yerler olmadı değil. Çanakkale'yi bir gezi olarak düşünmeyin, Çanakkale'yi atalarımıza olan minnet borcumuzu ödemek için, onlara teşekkür etmek için gelmenizin zorunlu olduğunu unutmayın.

 

Çanakkale o dönemi yaşayanlar için cehennem gibiydi her yerden mermiler fışkırıyordu, merminin bittiği tükendiği yerde süngüler iş başı yapıyordu. Düşünün bir metre kare alana 6 bin merminin düştüğünü. Burada olan bitenleri anlamanız için yeterli olacaktır. 

 

Daha önceleri birçok firmanın organize ettiği Çanakkale organizasyonuna katılmış birisi olarak ilk defa bir turda bu kadar çok Çanakkale'yi yaşadım. İlk defa bu kadar duygulandım. Unutmayın ki atalarımız Çanakkale'de sizlerden bir dua bekliyor. Ben son katıldığım organizasyondan çok memnun kaldım adeta Çanakkale'de olduğumu hissettim sizde katılmayı düşürseniz https://www.kulturturlari.net/tur/canakkale-turu adresinden bilgi alabilirsiniz. Rehberlikleri ve hizmetleri çok güzel.