Çanakkale geçildi!

Onlar, Çanakkale’de destan yazdılar. Çanakkale’nin geçilmeyeceğini, geçilemeyeceğini (!) yedi düvele gösterdiler, Türk’ün adını dünyaya ezberlettiler. “Vatan tapumuzdur o,/ Gönül yapımızdır o./ Bizim kapımızdır o, Çanakkale geçilmez” diyerek.

Fakat o gün tankla, topla, tüfekle; gemiyle, firkateynle, uçakla geçilemeyen Çanakkale, maalesef bugün işbirlikçiler sayesinde geçildi. Şehitler “kelle” oldu, gaziler fazla caz yapan gereksizler!!!

'Vatana kurban olsunlar' diye ellerine kına yakılıp cepheye gönderilen, daha 15’inde, 16’sında, 17’sinde kınalı kuzuların çoğu göremedi zaferi, çoğu dönemedi bir daha geriye. Geriye dönmeyi düşünmediler. Geriye dönmeyi düşünmeyenlerin destanıydı bu zira.

Çanakkale geçilmez(di) geçildi

Kim demiş ki geçilmez, şu aziz Çanakkale

Siz uyurken geçildi, farkında değilsiniz

Anılar hatıralar, kapıldı hain sele

İnkar ile ifratın, farkında değilsiniz

Çanakkale ruhunun, imanını deldiler

Vatan için ölene, bunlar “kelle” dediler

Şehadet makamını, Silivri’ye serdiler

Atılan nutukların, farkında değilsiniz

Vatan için ölümden, hiç birisi korkmadı

Düşman ile masaya, gidipte oturmadı

Gizli gizli görüşüp, “şerefsizlik” yapmadı

Neler değişti neler farkında değilsiniz

Çanakkale mi kaldı, martaval okumayın

Geçilmedi… satıldı, bu kadar saf olmayın

Mübarek şehitlerin, ahlarını almayın

Kemikleri sızlıyor, farkında değilsiniz

Dün neyse bu gün de o, Muhammed’in ordusu

Kırdılar kanadını, artık ötmez borusu

İnsan olan herkesin, yok mu birkaç sorusu

Kalbiniz mühürlendi, farkında değilsiniz

Şiir: İhsan Şahin