Çay ve şeker

Çay bir  demlikte demleniyordu ve dakikalar sonra kendine geliyordu. Bardaklar ve çay kaşıkları teferruatsız gene aynı saatte hazırlanıyor; bir tepsinin içine koyuluyorlardı. Birde şeker vardı şekerlikte sunulan, o olmazsa çayın bir anlamı olmuyordu. Çaylar her gün saat beş gibi, evin ev hanımı tarafından dağıtılırdı. Ardından şekerlikte, şekerler tutulurdu çayın yanına. Çay; gel git bu şekere bağlanıyordu. Ne zaman karışsa kendisine, kalbi küt küt atıyordu. Şekerde anlamamıştı olup biteni. Ama oda ne zaman çaya karışsa, oda onu arıyordu. Her gün çay ve şeker böyle buluşurdu. Her buluşmalarında çay, daha bi sıcacık olurdu. İçince boğazı yakmaz, ağızda bi tad bırakır olmuştu. Çay ve şeker sonsuza kadar böyle mutlu olmuşlardı...