Cennette miyim yoksa

Hastaneye ameliyat olmaya gidipte ameliyat olmayı beklerken sanki otobüs terminalinde idim. Herkesin ameliyat olma saati belli idi, her şahıs zamanında geldiği için fazla bir kalabalık yoktu. Bekleme salonu yaklaşık otuz kişinin oturabileceği şekilde tanzim edilmiş.

Ne bir ses, ne bir ağlama, ne bir sızlanma söz konusu. Bayanın biri kız çocuğu ile gelmişti. İçeriden bir görevli çocuğa oyuncak bir hediye getirdi. Bayanın ameliyat saati geldiğinde başka bir görevli çocuğu alarak, çocukla meşgul oldu. Acaba dedim yanlış yeremi geldim hastane yerine, çünkü hastanelerde yaşananların hiçbirisine şahit olmadım. Ameliyat saati geldiğinde önce ameliyattan sorumlu hemşire, sonra narkozcu geldi. Bana önceden tembih etmişlerdi geceyarisi 12 den sonra birsey yemek içmek yok dişlerini fırçalayarak yatacaksın diye.

Sabahleyin narkozcu ameliyattan sorumlu hemsirenin yaninda birsey yeyip ictin mi ? diye sorunca sadece bir kadeh viski ictim heyecanlanmiyayim dedim. Narkozcunun elinde enjekte etmek uzere igne vardi, adamin gozlerinin gozluk camindan disariya cikip tekrar yerine gittigini gordum. Hemsireye hayretle bakti, ya dedim saka yaptim bana daha onceden birsey yenip icilmiyecegini soylemislerdi. Igneyi yedikten kisa bir sure sonra uyumusum, gozlerimi actigimda, elinde bardakla guzel bir hemsire agzima buz tanesi veriyordu, cennetemi geldim diye dusundum bir an, ama pozisyonum hastane odasinda oldugunu soyluyordu, aslinda kucuk bir oda gibi bolumde idik Oda diyemiyecegim, cunku her hasta icin yuruyen yataktan biraz daha buyukce yeri etrafi perde ile cevirmisler. Hastanin durumuna gore perdeyi acarak alanin genislemesi saglaniyor. Harika dusunulmus, alan hem oda imis gibi hemde buyuk salon gibi kullaniliyor. Susadigimda buz taneleri veriyor o huri gibi hemsire susuzlugumu gidermek icin, halbuki bizde buz yedigimiz zaman bademciklerimiz siser. Cok guzel hizmet verdiler hosuma gitti, bos zamanimda gidip bir daha ameliyat olacagim ama sagligim yerinde oldugu icin karar veremedim ameliyat yeri konusunda.