Cep mesajının düşündürdükleri

İnsanlar Azrail'le karşılaştıklarında daha doğrusu Allah’ın, insanların canını alması için görevlendirdiği en değerli meleklerinden olan Azrail, işinin gereğini yapmak için kulların baş ucuna dikildiğinde, ömrünün sonuna gelen kişinin tüm hayatı gözünün önünden bir film şeridi gibi geçermiş. Çok zor durumda kalanlar, ölümle burun buruna gelenler, daha sonra bu duygularını anlattıkları için biliriz. ‘Ölümü gördüm de geldim’ der bazıları, ya da ‘Azrail beni yokladı’ derler. Ölümle, Azrail’le ilgili öyle çok şey söylenir ki. İkisi aynı anlamdadır kimine göre.

Ben, ölümü yaşayan ancak ne yaşadığını anlatamayanları düşündüm bu gün. Yani Azrail’in elinden kurtulamayanları, canını verip, ruhunu teslim edenleri… Onlar hakkında geride kalanların ne düşündüğünü geçirdim aklımdan. Hani bir varmış bir yokmuş olur insan ya… Hiç ölmeyeceğini düşünenler ayrılıverir aramızdan veya ölse de kurtulsak diye düşündüğümüz birinin ölüm haberi gelir birden, bir tuhaf olur, düşüncelere dalarız.

Bizim için iyi birinin ölümü gözlerimizde buğulanmaya neden olur, ya da yaşamımıza olumsuz etki yapan, sevmediğimiz birinin ölüm haberi bile burar içimizi. Tıpkı ölümle burun buruna gelen birinin gözlerinin önünden geçen yaşam şeridi gibi, ölüm haberi gelen kişiyle ilgili anılarımız gelir gözümüzün önüne… Kişi iyi de olsa kötü de olsa dudaklarında acı bir tebessüm belirir insanın. Dönüşü olmayan yolculuk alıp götürür derin düşüncelere.

..Ve ‘neden?’ diye sorar kişi kendine, ‘neden?’.

Sonu belli bir yaşam için neden bu kadar hırs, bu kadar acımasızlık ve bencillik. Siz, birine iyilik yapan birinin yaptığı iyilikten dolayı pişmanlık duymasının anlamını biliyor musunuz? Mutlaka biliyorsunuzdur. Çünkü insan dünyaya kötü gelmez, kişiyi kötü eden çevresidir, koşullarıdır, imkanları ya da imkansızlıklarıdır.

İnsanı gülen bir yüz, tatlı bir söz kadar mutlu eden bir şey olamaz. .

Cep telefonuma düşen bir mesaj bu gün bana bunları düşündürttü. Bir tanıdığım öldü.

O artık ‘ölümü gördüm de geldim’ diyemeyecek. Gözünün önünden geçen yaşam karelerini anlatamayacak. Yapamadıklarını yapmaya, söyleyemediklerini söylemeye zamanı yok artık. Kendi romanının ‘son’ kelimesini yazdı çünkü…