CESUR SAVAŞCI

Kardeşim'e İthafen

Mavi gözlerin karanlıkta yolumu aydınlatır ve deli yüreğin saklar tüm sevdaları...

Cesur savaşcım, Karlar prensim. Çağırsam, duyar mısın sesimi ve beni de alır mısın yüreğine, gizler misin derinliklerinde?

Günün ortasında yalnız kaldığımda içimde, en derinlerde bir çiçek açtırırsın; kimseye hissettirmeden. Ve o çiçek bana güç verir en zor anlarımda. Kimi zaman deli yüreğin haykırır; nefretin, öfken haksızlıklara. Bazen bir küçük kelime, anlatırken herşeyi; sana gelince yüreğim susar, sesim çıkmaz olur. Ama dikkatlice bakarsan yüreğime, çiçeklerin beni sana getirir kış ortasında. Karlar ortasında rengârenk çiçekler açtırırsın, soğuğa hiç aldırmadan. Gözlerinde ateş, yüreğinde volkanlar var. Senin ateşinle, küçük menekşeler açar, dokunduğun her yerde; menekşelerde umut, menekşelerde tüm hayallerin!..

Cesur savaşcım; ellerinde sevdalar, yüreğinde hapsolmuş duygularla sen, dolaşırken mağrur ve dimdik ayakta; kimse bilmez korkularını ve tüm kırılganlığını. Dudaklarında yarım kalmış bir ezgi, ellerinde tutkular, gözlerin deli mavi, yüreğin volkan.

Sana anlatmak istediğim çok şey var;

Seni, ben bitmez tükenmez geceler içinde iken seviyorum; güçlü parmakların "-Korkma" diyor.

Seni, ben yıkılmışlıklar arasındayken seviyorum; bedenin bedenime destek.

Seni, ben paylaşımlar arasındayken seviyorum; bir bakışın dünyaya bedel.

Seni, ben umutlar içinde seviyorum; hergün bir yenisini aldığımız.

Seni, ben zorluklar içinde seviyorum; daima destek oluyorsun bana.

Seni, ben ağlarken seviyorum; biliyorum duyuyorsun sesimi.

Seni ben mutluyken seviyorum; beraber gülüyoruz, kahkahalarımız hala kulaklarımda.

Cesur savaşcım, karlar prensim, can yoldaşım, arkadaşım, kardeşim, sevdiğim.

Aslında seni ben yaşarken seviyorum; hayatımın nedenisin.
Ve seni, ben ölürken seviyorum; ardımdan menekşeleri yaşatıyorsun....