Çiçekler 6: Gül baladı

Yine bir gül bana bir şiir yazdırıyor
adıyla yazdırıyor belki gülüşüyle
yüklü bir tır zift taşıyor bütün gücüyle
cadde boyunca bir çocuk yürüyor elleri ceplerinde
ağzında bir sigara, çıkarıp tükürüyor
bir müzik çığlık çığlığa özgürlüğü bağırıyor
işte çobanevi aşkımıza şahit oluyor. 

İşte bir gül beni ağlatıyor bütün inceliğiyle
reddediyor, gülüyor ama neden ağzı kanıyor
işte her öpüşten bir keman fırlıyor
gülünç insanlar fırlıyor orta yere döküyorlar
şarabı, kıskançlıklarını, bilmedikleri her şeyi
bir gün bir saksıda bir gül kanayıp duruyor. 

Yine beni bir gül bekliyor telefonun ucunda
hem gülüyor, hem söylüyor hem de pek yaman
belli ki avcı avını çok iyi tanıyor uzaktan
hem vuruyor hem de yakınıyor avcıdan
sakin bir gün geçirmek mi ne gezer işte kapıda
bir gül gözyaşlarıyla nöbet tutuyor. 

Hep umuttan sözederdin işte umut o gül
yanık bir aşık gibi sevdalı hep içerken
şeytan diyorki bir bahar günü gel kendini öldür
bütün camlardan bütün güller caddeye sarkarken.