Çırpınış

Gecenin içine daldıkça gözlerim bulanıyordu. Kanım donmuştu ve aklımda hiç bir şey olmamak vardı. Yapayalnızdım koca dünyada bir hastane bahçesinde…
Neyi bekliyordum ? Dizlerim çökmüştü sanki hayata karşı… İçimdeki ezgiler yok edilmişti. Çok şey istiyordu bedenim !

Kendine bir bak ! Sen bir et parçasısın. İçinde milyonlarca canlı var. Onlara bağlısın. Onlar yok oldukça sen de yok oluyorsun… Peki ya hayallerim , ya yaşadıklarım , ya yaşanacaklar ? Her şey aslında bir anlık zevk miydi?

Elini tuttuğum insan neden yok ! Ölmeyi hep hayal ederken aklımda yaşamak da vardı. Ne yapmalıyım?Kendimi unutmak mı yol kenarındaki kuru yapraklar gibi? Yoksa içimi taşlamak mı şeytan taşlar gibi...

Bu ölü bedenim kaç defa daha sahte gülücükler atacak! Kaç kere yalan söyleyip sonra pişman olacak… Tanrım , idam ağacın varsa ilk beni as lütfen…

Kocaman dünya ama ben sığamıyorum! Kendimi sığdıramıyorum hiçbir yere !

Benim olduğum yer koyu bir karanlık… Gözlerim bir ışığı bekliyor , ruhum bu kadar kirliyken…