Çocuk işçiler...

Dünyada çocuklara armağan edilen tek bayram 23 Nisan Çocuk Bayramıdır. Son birkaç yıldan beri bu bayrama gölge düşürmek isteyen kesimler, bir ‘Kutlu Doğum Haftası’ icat edip, çocukların bayramını ellerinden almak için ellerinden geleni yaptılar ve yapmaya devam ediyorlar.

Çocukların bayramını yok saymak isteyenlerin belli bir amaçları olmalı değil mi? İşte o amacı, DİSK-AR’ın araştırması ortaya çıkartıyor.

DİSK-AR’ın araştırmasına göre, Türkiye'de 5-17 yaş arası toplam çalışan çocukların oranı yüzde 49'a ulaşmış. Araştırmaya göre sanayide çalışan çocuk sayısı artıyormuş.

Tabi birde 4+4+4 kademeli eğitimi sisteminin çocuk işçiliği yaygınlaştıracak olma olasılığı var.
Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu Araştırma Enstitüsü'nün (DİSK-AR), Türkiye İstatistik Kurumu Çocuk İşçiliği İstatistikleri 1994, 1999, 2007 ve Uluslararası Çalışma Örgütü ILO 2000-2004 ve 2004-2008 eğilim araştırması sonuçlarını kullanarak yaptığı hesaplamaya göre;

Ev içi çalışan çocuk sayısındaki devasa artış çocuk emeğinin azalmadığını aksine ev içine çekilerek artışını sürdürdüğünü ortaya koyuyor.

Diğer yandan en kötü şartlarda çalışan çocukların, toplam çocuk istihdamındaki payı artmış.

Çocuk istihdamındaki düşüş bir önceki döneme göre hız kesmiş.
Dünya'da her 5 çocuktan biri çalışıyormuş.

Dünya genelinde 2008 yılı itibari ile 5-17 yaş arasındaki çocuk sayısı 1 milyar 586 milyon iken çalışan çocuk sayısı 306 milyon düzeyindeymiş. 2004 yılın 323 milyon olduğunu düşünürsek, aslında çocuk işçilerin sayısında ciddi bir azalma olmamış.

Ayrıca bu azalma tüm yaş grupları için geçerli değil. Örneğin 5-14 yaş grubu için çocuk istihdamı 2004-2008 yılları arasında 196 milyondan 176 milyona gerilerken, aynı süre zarfında 15-17 yaş çocuklar için istihdam 2 milyon artarak 127 milyondan, 129 milyona çıkmış.

Erkek çocuklarda bu oran kız çocuklarına göre 4.5 puan fazla olarak gerçekleşmiş. Buna göre 15-17 yaşındaki her 100 erkek çocuktan 16'sı istihdamda sayılmış.

Toplamda ise 5-17 yaş arasındaki her 5 çocuktan biri ise istihdamda görünüyor. Yani ucuz işgücü olarak kullanılıyor.
DİSK-AR'ın araştırmasına göre, TÜİK tarafından açıklanan rakamlar baz alındığında Türkiye'de istihdamdaki çocuk işçiliğinin azaltılması yolunda kaydedilen aşama aynı dönem için dünya genelindeki eğilimlerle benzerlik taşıyor.

1999-2006 yılları arasında istihdam edilen çocuk sayısı 2 milyon 270 binden, 958 bin düzeyine düşmüş.

Diğer yandan Türkiye'nin istihdamdaki çocuk işçiliği ile mücadelede ivmesini kaybettiğine dikkat çekilen açıklama, 1994-1999 yılları arasında istihdamdan çekilen çocuk işçi sayısının yıllık ortalamada 128 bin iken, 1999-2006 yılları arasında yıllık ortalama 74 bin olarak gerçekleştiği belirtiliyor.
Türkiye açısından bir başka çarpıcı veri ise ev işlerinde çalışan çocukların sayısındaki olağanüstü artış!

İstihdam içinde değerlendirilmeyen ev işlerinde çalışan çocukların sayısı 1999 yılında 4 milyon 447 bin iken, 2006 yılında bu sayı 7 milyona ulaşmış.

Böylelikle 5-17 yaş arası toplam çalışan çocukların oranı yüzde 49 olmuş.
Çocuk emeği ev içine kayarken, çalışma yaşamındaki çocuk istihdamı tarımdaki çözülmeye bağlı olarak sanayi ve ticaret alanlarına yöneliyormuş.

Çocuk istihdamında sanayinin payı 1994'de yüzde 16 iken bu oran 2006 yılında yüzde 28'e yükselmiş.

6-14 yaş grubu için bu oran yüzde 16.

Ticaretin payı ise yüzde 8'den yüzde 22'ye çıkmış.

Tarımdaki istihdam oranı ise yüzde 67'den yüzde 41'e gerilemiş.
Araştırmada, geçtiğimiz günlerde yasalaşan 4+4+4 yasası ile zorunlu ilköğretim yaşının 6-13 yaş aralığına çekildiği belirtilerek, "Bu durumda ortaokulun bitiş yaşı çocuk işçilik yaşını fiilen 13'e düşürecek. Bunun olumsuz sonuçları yakın dönemde görülecektir" deniliyor.

Araştırmanın sonuç kısmında şunlar kaydediliyor: "Yine esneklik başlığı altında evden ve uzaktan çalışmayı yasal hale getirme çabası ev içinde çalışan 7 milyon çocuğu ilgilendiriyor. Türkiye'yi Avrupa'nın Çin'i, doğu illerini ise Türkiye'nin Çin'i yapma çabası, çocuk işçiliği açısından, çıraklık, stajyerlik gibi uygulamalar ile kuralsızlık, esneklik ve güvencesizlik ekseninde ağır sonuçlar yaratacaktır. İş kazalarında Çin ile rekabet eden Türkiye, şimdi de çocuk işçiliğinde Asya tipi bir modeli benimsemiş görünmektedir. Ucuz İstihdam Stratejisi bunun zeminini yaratma gayretinin ifadesidir” deniliyor.

Geleceğimiz çocuklarımızın durumu bu!