Çocuk

Bir Avm'nin devasa yılbaşı ağacının altında oturmuş oynayan çocukları izliyorum.
Hepsi birbirinden tatlı hepsi oyunun peşinde.
Kimi ışıklara bakıyor hayatında hiç bu kadar şaşırtıcı bir şey görmemiş gibi.
Kimi dört dönüyor ağacın etrafında.
Bir tanesi annesinden gizli süsleri kemiriyor! Tadını merak etmiş sanırım.

Kalbim acıyor...
Büyük, küçük her boylar.
Hepsi çocuk.

Hepsi dünyanın iğrençliklerinden bihaber oyun oynuyor şuanda.
Şu köşede duran adam pedofili midir?
Ya şu kadın?
İyi niyetli mi bu insanların hepsi?
Belki birileri de bana bu şüpheyle bakıyor şuanda.
Ne hale geldik biz?

Bir tanesi koşarken yere düştü, yüreğim hopladı benim.
Annesi ışık hızıyla bir köşeden koşarak kucakladı.
Nasıl koruyacağız biz bu yavruları?
Hepimizin çocuğu onlar, bizim, bütünün çocukları...
Geleceğimiz, umutlarımız, yapamadıklarımızı yapacak olanlar...

Kariyer hedefimde hep çocuklar için bir şey yapmak vardı.
Bundan fazlası lazım, iliklerime kadar adamaya söz veriyorum kendimi...
Sadece bu kadar kötü bir dünyada yetememekten, koruyamamaktan ölesiye korkuyorum!
Bir çocuğa bile ulaşabilsek diyorum; geride kalan tanımadığım ama kafamda canlanan onlarca minik surat beliriyor.
Yine de ağlaya ağlaya, acıya acıya, yetemediğimle yüzleşerek savaşacağım yel değirmenleriyle. Çünkü biliyorum ki yalnız değilim, bu berbat dünyada şahane insanlar var.

Lütfen bir şey yapın.
Ne olursa!
Elinizden ne gelirse!
Koruyun çocuklarımızı!
Ne olur bir şeyler yapın, yalvarıyorum!
Çünkü her geçen gün daha da kötüye giden şartlarda tek yapabildiğimiz bu.

Çocuk, insan yavrusu. İnsanlığınızı koruyun!
Çocuk, umut. Umudunuzu koruyun!

Aşkla,
S.