Çocuklar da büyüsün - 1

“Bir nazlı kuşa benzer,

Çocuk dediğin,

Ev ister, ekmek ister,

Öpülmek ister.”

                    Cahit KÜLEBİ

Mutlu ve başarılı bir çocuk yetiştirmek istiyorsak, söylediklerimizin dışında nasıl ilişki kurduğumuz da çok önemlidir. Çocuğumuzun hayat yolunu biz çizemeyiz, ama yolunu nasıl bulacağını, nasıl çizeceğini gösterebiliriz. Kesinlikle kendi kalıplarımıza sokmaya çalışmadan. Çocuğumuza örnek vermek yerine örnek olmalıyız. Sevginin büyükten küçüğe , saygının küçükten büyüğe yöneleceği doğru değildir. Büyüklerin küçüklere göstereceği saygı, Küçüklerin saygılı olmasını öğretir. Çocuğumuza karşı saygılı olmak, sadece kendi çocuğumuza değil, tüm çocuklara karşı saygılı olmak, onların bağımsız birer varlık olduklarını kabul etmektir.

Çocuklarımıza vereceğimiz en değerli hediye, ilgi ve zamandır. Çocuklarımızla kaliteli zaman geçirmeliyiz. Özellikle çalışan anneler, çocuklarını bırakıp gittikleri için kendilerini suçlu hisseder ve çocukları hediyelere boğarlar, böyle yaparak çocuklarımızı yanlış alşıkanlıklara yöneltebiliriz, bu nedenledir ki onlara gerçekten zaman ayırarak ilgilenmeliyiz. Çocuklarımıza hergün mutlaka zaman ayırmalı , tabi bu zamanın uzunluğu kısalığı değil, zamanı nitelikli kullanıp, onlarla iyi vakit geçirmektir. Çocuklarımıza hoşgörülü davranmak, yani onları istediğimiz gibi olmaya zorlamak değil, kendi istediği gibi olmasına imkan vermektir.

Anne Baba olmamızın en zor tarafı , birşeyin nasıl doğru yapılacağını bildiğimiz halde, yanlış yapılmasına müsaade etmek ve sabır göstermektir.

Son yıllarda ve hala günümüzde televizyon çocuk bakıcısı olarak kullanılmaktadır.  Televizyon açılır, çocuk karşısına oturtulur. Çocuklarımızın eğitim ve öğretiminden televizyon sorumlu değil biz sorumluyuz. Çocuklarımız bizim görülen bütün özelliklerimizi alırlar ve hatta gözle görülmeyen yani farkedilmeyen özelliklerimizi de alırlar.

Çocuklarımızı ne kardeşiyle, ne de arkadaşlarıyal yani kimseyle kıyaslamayalım, ne kadar başarılı olduğunu, kendi  yapabileceklerine kıyasla başarılı olduğudur. Çocuğumuzun yanlışlarını değil, doğrularını yakalayıp, onları belirtelim. Çocuğumuzun başarılarını övelim, ama överken  abartmadan övelim ki, samimiyetimizden şüphe etmesinler. Buna değer olduklarını görsünler.

Çocuğumuz bağımsız bir birey olacaktır. Bunu bizim kişiliğimizin bir karnesi olarak görüp değerlendirmeyelim. Çocuğumuzun doğru davranmasınıi zamanında herşeyi yapmasını uzaktan kumanda eder gibi yaptıramayız, onun için durmadan söylemeyelim, ellerini yıka, odanı toparla, dişlerini fırçala demek yerine öncelikle bunları birlikte yapalım. Çocuğumuza parayı , paranın değerini öğretelim. Herhangi bir kounda alım kararını, ucuz veya pahalı olup olmadığı ile değil, alınacak nesnenin bu paraya değer olup olmadığı ve gerçekten ihtiyacı olup olmadığını anlatarak, yaşatarak öğrenmelerini sağlayalım.

Çocuklarımıza çocuk gibi davranırsak, onlar da hep çocuk kalırlar.

Eğitmek doğru tepki vermektir.