Çocuklar ölüyor....

Çocuklar ölüyor... Duyuyor musun sessiz çığlıklarını? Hissedebiliyor musun acılarını? Küçücük elleri, masum, temiz ve saf yüzleri kan içinde. Bombaların parçaladığı derilerinden dışarı sızan, küçücük yüreklerinin yaşamaları için pompaladığı kan. Çocuklar... Çoktan yummuşlar hayata gözlerini...
İçim acıyor... Birşeyler kayboluyor içimde... Tarif edemiyorum. Onların yüzlerinde yavaş yavaş sızan kanla birlikte içime de acılar sızıyor. Sessiz bir çığlık içimi kaplıyor. Dışarı çıkacak bir yol arıyor kendine, ama bulamıyor. Ve çığlık içimde büyümeye devam ediyor. Tüm bedenim sessiz bir çığlığa dönüyor.

Yüreğim dayanmıyor... Yüreğim. İçindeki sevgiyi büyütmek için, insanları sevebilmek için sebepler arayan yüreğim... Sessiz bir isyanla kaplanıyor. Çocuklar ölürken nasıl ben devam ederim dercesine isyanını büyütüyor göğsümde. Küçücük çocukların öldüğü bu dünyada daha fazla atmak istemediğini anlatmaya çalışıyor bana. Ama diyorum, belki birşeyler yapabilirim insanların daha fazla üzülmemesi için. O bana çocuklar ölüyor diye haykıyor. Ve ben çaresizce suskunlaşıyorum.

Aklım almıyor... Güçleri kendi karınlarını doyurmaya bile yetmeyen, birilerinin yardımı olmadan hayatta kalabilecekleri bile belli olmayan çocuklar... Orda olmayı kendilerinin seçmedikleri, sadece anne ve babalarının onları orda dünyaya getirdikleri için orada bulundukları bir yerdeler. Ve orada üzerlerine atılan son tekneloji bombalarla savruluyorlar. Kimisi üzerine çöken duvarın altında kapatıyor gözlerini, kimisi molazların arasında sıkışıyor ve hareketsiz kalıyor, çaresizce son nefesini almak için nefes almaya devam ediyor. Ve o an geliyor son nefesinini alıyor ve küçücük yüreği artık atmaya devam etmiyor. Bitiyor... Ve benim aklım almıyor... İnsan denen son teknoloji bombaları kullanan canavarları.

Çocuklar ölüyor ve birisi yarım saat beklediği için şikayet ediyor ve insanlık suçu diyor... Öbür yandan da çocukları öldüren silahlarla ilgili anlaşmalarını devam ettiriyor. Daha iyi silah yapmak için kullanılacak paraları vermeye devam ediyor. Yüzüne haykırmak istiyorum. Çocuklar ölüyor diye. Çocuklar... Ama o hala beni beklettiler diye bağırmaya devam ediyor. Onun sesini insanlar dinliyor ama ben içimde büyüyen çığlığımla, yüreğimin isyan edişiyle öylece oturduğum yerde kala kalıyorum ve icimdeki çığlığın daha da büyüdüğünü hissediyorum...Çocuklar ölüyor...