çocukluğum

ÇOCUKLUĞUM

Ne zaman,

Çocukluğum aklıma gelse,

Karlı dağ gibi,

Dikilir karşıma,

Öksüzlüğüm.

Dizilir peş peşe,

Acımasız anılar.

            Yüreğim sızlar,

            Midem guruldar.

Ellerim ayaklarım,

Buz kesilir.

Geçmişe isyan eder

Gözlerimden akan,

Her bir damla yaş!

            Ne zaman,

Çocukluğumu hatırlasam,

Bir ateş düşer,

Yüreğimin orta yerine.

Sıraya girer;

Yokluk, yoksulluk

Ve

En kötüsü de, çaresizlik!

Kimsesizlik.

            O’ ki; başlı başına.

Bir haksızlıktır.

Peşinen, hükümlüsün.

Suçlusun,

Sorumlusun,

Günün erken doğup,

Geç batışından.

Ne zaman.

Çocukluğumu hatırlasam!

Geceyle gündüzü,

Ayıramam birbirinden

Çünkü farklı değildir

Birisi diğerinden.

            Acımasızca çöker,

Hayat omuzlarına.

Kaldıramazsın,

O’ çocuk YÜREĞİN de.

Tozpembe hayallere,

Yer yoktur yaşarken.

Ve yeminler edersin.

Bir daha çocuk,

Olmamak için