Çocuksu

Genç sevgilisine, "ben gençliği bilirim sen ihtiyarlığı bilir misin?" demiş Orsen Wells. Genç bilebilseydi, yaşlı yapabilseydi, demişler hüzünle. Ve bu söylem hep tekrarlanacak. Çünkü herkes deneyimini kendi yaşar. Aktarılamaz deneyimler. Herkes kendi hayat labaratuvarının hem deneği, hem de deneyeyenidir. Denek olmak yaşamda hem güzel hem zordur. Canın acır zorluklarda, yanarsın yine de merhemini kendin kararsın. Ama çok kez yanılırsın. Yine denersin, yine denersin. Hiç bıkmadan, hiç usanmadan. Umutlardasın. Çünkü gençsin. Zaman uzun vadelidir sana. Bu olmadı bir daha. Para mıdır hedefin, işler değiştirirsin. Doğru yolda gidersin ya da ahh şeytan takılır sana düzden eğri gidersin. Daha da sarpa sarar işler. Yeni virajlar, engeller, cezalar. Tövbeler edersin. Bir kız seversin vermezler. Unuturum dersin. O anı bir köşede dinlensin. Yuvalar kurulur sevmediklerinle. Kadınsan umudu bebelerde beklersin. Aklında kalır bir fotoğraf hüzünle gülersin. Mutluluktandır sanırlar gülüşün oysa ne çok kederlisin. Bazen sana çizilen çizgilerdesin. Sana yapmışlardır kaleler, kuleler. Oradaki ışıksız pencereden yaşamı izlersin. Ve anlarsın ki yaşamadıklarını düşlemektesin. Denek bile olamamışsındır. Hüzünlü şarkılar söylersin. Duymaz seni kimse yüksektedir nişler. Ruhunda çoktan başlamıştır inişler. Hayallere dönersin. Çünkü bitmemiştir duyguların. Çocukluk saklanıvermiştir. Ben buradayım der cılız bir ses. Başlar yeni bir umut için bir nefes. Bulun beni der sessizce o ses.

Ne zamandır yumdum ağaca gözlerimi, saklanacaları bulacağım. Sağım solum sobe. Yakaladım dersin birine. Aradığım sendin. Bitti oyun yeniden oynayalım birlikte. Koşalım kırlarda özgürce. Mızıkçıdır çocuklar. Bozulur yine oyun. Her biri bir yere. Ağaç bekler onları saklansınlar diye öylesine. Yaramaz kısa pantolonlu haylaz bilye yuvarlar sokakta diğer bilyecilerle. Üttüm sizi diyor ceplerine doluyor bilyeler. Her renk kırmızı, mavi, yeşil. Kızıyor diğerleri. Bir kavga dalaşma dağılıyor bilyeler sokakta. Sahi nerelerde onlar gören var mı? Kayboldular. Bilyeler bilendiler bıçaklıyorlar kadınları çok sevmektenmiş hem de. . Ne kötü tecrübeler olmasın böyle denemeler. Çiçek dürbünümüzde tutsaktı çiçekler. Evcilik oynayan küçük kız, kimi nine, kimi olamamış anne bile sevilmek istiyor çocukluktan kalmış özlemle. Yüzündeki çizgiler, yaş kütüğündeki bilgiler siliniverirler. Sek sek oynar bahçede, beyaz tebeşirle çizdiği kocaman karelerde. Beş taş oynar, köprüler kurar küçük ellerinde. Genç kız olur yeniden gelin çiçeği elinde. Şampanyalar patlatır birileri kadehlerde köpükler, yabancı öpücükler." iyiki buldun beni, geldin çok beklemeden" diyebildinse eğer deneyimlemişsen bunu sana ne mutlu. Diyememişsen ertelemişsen duygunu zordur yaşamak bunu. Ama duygular bırakmaz peşini başlar hayaller deli dolu. Bir genç bir yaşlı geçilmiş yollar taşlı mı taşlı deme yaşlı başlı.

Gönül bu "ikinci bahar yaşıyor ömrüm gel benim yarim oluver şimdi severim bugünkü aklımla şimdi" şarkısı çalar eski bir plakta.

Döner mi yine dönme dolap. Hayat bir dönme dolap korkularda heyecanlarda. Sarılısın yanındakine unutursun dolap indiğinde düze. Yaşanmışlar, yaşandı sanılanlar, ve hep yaşama özlemleri..

Yeniden genç olabilmek, yeniden sevmek, aşık olabilmek, unutabilmek acıları, mutsuzlukları, yaşanmamışları.

Yeniden çocuk olabilmek olası mı?

Umutlar bitmez diyor küçük bir kız gibi utanan bir kadı.

Bir lunaparkta elinde pembe pamukşekeri, turuncu renkteki dönme dolaptaki yeri, yandan zincirli kutuda arıyor bir sevgi şöleni.

Döner mi bu çark. Mavi, yeşil, kırmızı, benim bindiğim hep turuncu.

O kutuda kaldı çocukluğum. Belki de orada, en tepede bilmiyorum.

Ahh kesilmiş devre asılı kalmış vagonlar.

Gördüm turuncu vagon hem de muzip bir çocuk göz kırpıyor ve atıyor bana oradan birşey. yakalıyorum onu o çiçek dürbünümü. Mavi, mor çiçekler her renkte.

Çevirdikçe şekil şekil, renk renk

ahh çocukluğum elimde.

27.3.2015 mi

Cahideden