Çöl Mesnevisi

 Yine gülzara yol göründü, arifler peymanedir
Yanıptır gönül ateşi, her gün yeni seyyaredir.

Dahi gönlüm gidersin, seyrüsefer bu kez nereye
Dönüş olmaz, kervan bir kez kalktı mı Mekke'ye

Haydin bakalım son nevalemizi de peşin alalım
Sonra yavaş yavaş devemizin başını doğrultalım.

Ya Hac’ca, ya meşke hele kervan kentten çıksın
Sonra mirime sorarım, hele karnı biraz acıksın.

Sağı solu belli mi olur, Cenneti ala ondan sorulur
Yedi ceddi Cennetliktir, ayakları altında kurulur

Mirim bilir, devesinin nereye gideceğini ya hayret
Kimseye söylemez, deveye ya mürşite mi bu davet

Çıktık diyardan uçan kanatlarla vahayadır yolumuz
Susuzluktan geberdik, düştü kanadımız kolumuz.

Tam çöllerin ortasındayız, mürşit ellerini indirdi
Beş parmağı çeşme oldu, sular ırmak oldu bindirdi.

Dai nice çöller gördün ne böyle bir nebi, ne bir mürşit
İşin iştir ama, atmakla susuzluk dinmiyor, bunu işit.