Çöz ver

“ Kahverengi gözleri var fakat gökyüzü gibi bakıyor… ”

diye bir paylaşım gördüm. Tam sosyal paylaşım sayfamda paylaşacağım, durdum… Gözleri ne renkti bilmiyorum ki! Bilmediğimi fark ettim. Kahve miydi? Koyu kahvemi? Siyah mı?  Halbuki gözlerimi kocaman kocaman açıp gözlerinden hiç  ayırmadan dakikalarca  baktığımı bilirim. Onun en çok sevdiği ve bana itiraf ettiği. İçen o,  sarhoş olan ben. Sorsanız gözlerimin rengini bilir. Ben bilmiyorum. Gözlerine bakmaktan göz rengine bakmamışım iyi mi?

Parmakları sanki ilaç gibi… Dokunduğu yeri iyileştiriyor. Bir şey var adını koyamadığım beni uyuşturan bir şey var. Sıcaklığı, saçının kokusu verdiği huzur, şefkat sanki babam, sanki adamım sanki sevgilim, sanki çocuğum  sanki dostum… Başını koyduğu yastıkta kokusunu bırakmış.

“Neden beni bu kadar seviyorsun? “ dedi.  “ Bilmiyorum.” dedim. Sevmek için illa bir sebep mi olmalı? Adamın tamamını seviyorum. Ayrı ayrı özellik veremem. İyisiyle kötüsüyle… Bu böyle…Daha çok sevmemek  için kötü yönlerini düşünmek istedim. Ne kadar düşündüysem  bana mısın demedi. Ben bu kalbimin gelmişine geçmişine…

Aklımdan şiirler geçiyor. Karmakarışık duygularım. Bazen Ayten oluyor bazen Aysel kendileri… Dün Aysel’di mesela:

Aysel git başımdan ben sana göre değilim 
Ölümüm birden olacak seziyorum. 
Hem kötüyüm karanlığım biraz güzelim
Aysel git başımdan istemiyorum. 

(…)

diyorum. Sonra bugün Ayten oluyor birdenbire…

Ben bir Ayten'dir tutturmusum oh ne iyi 
Siirler yaziyorum Ayten üstüne 
Saatim her zaman Ayten'e bes var
Ya da Ayten'i bes geçiyor 
Ne yana baksam gördügüm o 
Gözümü yumsam aklimdan Ayten geçiyor.

(…)

İçimden şiirler geçiyor şairler geçiyor. Hepsi hepimizi anlatıyor aslında… Biraz sizden biraz benden…

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var benim. Şairin de dediği gibi…Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi. Ben öyle yaşadım. Sana da öyle yaşattım.

Bedeli ağır oldu ama yine de soruyorum sana.

Korkma çok zor soru değil bu. Hadi çöz ver! Birlikte ölecek miyiz ? 

Melike Çelik