Çukurova'nın serencamı bulvar!

Ötekileştirilen kültür ağacının ayrımcı meyvesi olur!

Göl manzaralı Güzelyalı yamaçları, şatafın şatafatlı oylumu…

Taşa ekilen tohum gibi tutunmuş öteki kültür ağacı, özgün yüz!

Bulvar, dil rengiyle öten öksüz kuşlara debisi yüksek bir ırmak!

Ulu/m ulum uluyor, k/imi k/imden koruyan köpekler? El / it yürü/yüş

G/üzergâhı hiçlikten kendine yürüyen el arabalı çöp çocuğun…

Mor s/alkımlı kadı(n)lar bulvarı… Zulası b/ar! İki turunç çadır,

Göğe uç vermiş Göltepe yamaçları… Gece kuşları fink fingir…

Adan/us’lu çocuk öpücük sektiriyor hayatın rakı bardağı barda!

Gecenin çılgın çiçeğiyle kaval(ı)cı oğlunun kucak dansı!

Kaseria bakışlı paranın şıngır şıngır öttüğü amiral gemisi!

Kaldırımlara kurulan sultan sofrası devinimin bin yüzü!

Göz görgüsü, göz nazargâhı! İmge ağı dolanır yoksulun!

Yeşil okyanus Çukurova söbe olsa yutacak, ay yumuşakları!

Toz işi, kayıt dışı dinamikleri yalı olmuş! Gör/sen…)))

Sütünü güneşten alan kılyetime yedirmez, kendi yer! Diyalektiği

Yoldan atacak! Kutupluluk demokrasinin gereğiymiş(!) Gül / me!

Yüzlerce düş toplar abdal değneği çö/p çocuk

Deşeledikçe burjuvanın çisek çisek ezgisi gelen çöplükten…

İçinin muskalı delisi mırıldanır kendi kendine

Tanrı’m, başkavalcıma inanç ver, yol göster! N’olur…)))

Yaratıcı’nın gölgesi gibi duran, horgörü bakışlı kapitalist

Bulvar saltanatı sürerken, yürekevine diz çöker öteki!

Ne vakit dibe vursa, kimiz kimsesiz, dilsiz çöp duyguları!

Sapanla attığı, gölde seken taşı izler gibi yıldız kaydırır öf

Öflenen gözleriyle turna izi arar bilinçaltı boş çocuk…

Ellerindeki ayazı cebine sokar, bilemez delik cebin derinliğini!

Acı ruhu çizer, tüy yumağı köpeği gezdiren şortlu kız bezer…

Yaşam çöpü gümüş bir avize ikram etse, anlam akan

İki vadi gözü, göçeryüzü ışıldar köşeyi dönmüş gibi! Görsen.

Ali Akdemir

08. 10. 10

Çukurova