Dağ köyünde yaşayan dostlarım

Çocuklar küçükken kursları vs başlamadan önce yaptığımız en güzel sey yaşadığımız yere araba ile yarım saatte uzaklıkta olan dağlık bölgeye gitmek, mevsime göre renk değiştiren ağaçları gözlemek ve yol üzerinde yörede yetiştirilen sebze ve meyveleri almak, dağın tepesindeki bir evin bahçesinde o gün hazırlanmış buraya özgü OMOCHİ denilen pirinç unu ve nişastası ile yapılan tatlıları yeşil çayla yudumlamaktı.

Yaşam telaşı ve çocuklarımızın okul nedeni ile yılda beş altı kez yaptığımız geziler yılda bir kereye düştü ve çocuklar bize daha az katılır oldu.

Her zaman uğradığımız bir aile var. İlk kez karşılaştığımızda ilkokula giden çocukları büyümüş evlenmiş ve torun sahibi bile olmuşlar. Üç nesil birlikte yaşıyor. Mandalina, cennet meyvesi ve sebze üretip satıyorlar.

Bugün burada resmi tatil. Kızım kendi evinde , oğlum okul gezisinde Malezya'ya gitti. Eşim ve ben de araba ile dağ yoluna düştük dostlarımızla karşılaşmak için. Yol boyunca mandalina ağaçları ..cennet meyvesi ağaçları ve dağ yolunda araba ile tırmandıkça yeşilin her tonu ve sarı ve kızıla dönen ağaçların arasında tek tük evler ...havalar serinlediği için bir ikisinin bacasından tüten duman ...Tam resimlik bir görüntü .

Dağ yolunda gidiş gelişi kolaylaştırmak için yollar, tüneller yapılıyor ve ve tabi ağaçlara kıyılıyor.

Her zaman ki yerimize ulaştığımızda evin hanımı kucağında torunu ile karşıladı bizi. "Hoş geldiniz." Ve "Hani çocuklar nerede? " diyerek . Yüzlerindeki gülümseme içtendi.
Bebek çok sevimli idi. kucağıma alıp bağrıma basıp gıdıklar gibi yapınca kıkır kıkır gülüyordu.. Nine daha da yaşlanmıştı ama hemen bize çay hazırlayıp getirdi. Ve orada satılan tatlılardan alıp yeşil çayımızı yudumladık karşımızdakı ağaçla kaplı dağ dizisine bakarak ....

Mahallede her gün karşılaştığımız insanlardan daha sevecen, daha yakın ..keşke zamanımız fazla olsaydı da daha fazla kalabilseydik. Kimyasal katkı malzemesi olmayan dağda yetiştirilen sebze ve meyveleri alıp biraz da dağ yolunda yürüdükten sonra bina yığınlarının ve asık suratlı insanların olduğu şehrimize döndük.

Umarım gelecek sefer tekrar gittiğimizde yaşlı nineyi, 90 yaşını aşkın, tekrar görürüz belki torunların sayısı da artmış olacak..Ninenin övünerek gösterdiği " Benim torunumun çocuğu." bebelerin artması ve ninenın sağlıklı onlarla birlikte olması dileğiyle .

Bardaktan boşanırcasına yağmura gebe bulutlarla dolu OSAKA'dan sevgiler selamlar ...