Daha mutluyduk

İngiltere’den sekiz yediğimiz zamanlarda daha bir mutluyduk. Hakem hep karşı tarafı tutuyor dediğimiz, oynadık ama ezilmedik dediğimiz zamanlarda. Şimdilerde Hırvatistan bile İngiltere’yi yenerken, Yunanistan Avrupa şampiyonu olmuşken galibiyetler, şampiyonluklar çokta lezzetli olmuyor eskisi gibi. En son Galatasaray’ın UEFA şampiyonluğunda güzel bir ortam oluşmuştu, o günden beri köküne kadar sevinemedik millet.

O zamanlar üzüldüğümüzde tam üzülürdük, fakir ama onurlu genç derdik kendimize. Türk’ün Türk’ten başka dostu yok derdik ve düşmanlarımıza en baba küfrü bile ağzımız dolu dolu ederdik. Küfür ettiğimiz için hiçte vicdanımız sızlamaz, akşam gönlümüzün rahatlığıyla uykuya dalardık.

Üst üste üç maç kazanıp, gol üstüne gol atıyoruz, Nobel ödülü alıyoruz ama sevinemiyoruz doya doya. Orhan Pamuk’u eleştirmek isteyenlerde yarım ağız sövüp sayıyorlar. Hep iki arada bir derede kalıyoruz. Ağzımızın tadı tuzu gitmiş dostlar.

Değil ödül almak, aday adayı dahi olamadığımız günlerde daha çok barış içindeydik. Sahada ağır yenilgiler alıyorduk ama esenlik vardı içimizde. Yabancı malları boykot etmek dahi o zamanlar daha kolaydı. Petrol harici yabancı mal parmaklarımızın sayısını geçmezdi.

Ben bu şekilde yarı aç yarı tok yaşamak istemiyorum dostlar, ya eski onurlu günlerimize dönelim ya da değişimi bir an önce içimize sindirelim. Yoksa biz daha çok acı çekeriz.