Darbesever gazetecilere destek

“Dünün mağduru bugünün mağruru oldu.” Edebiyatı falan yapılıyor ya?

Yüz yıla yakın kendi öz ülkesinde öksüz, yetim bırakılan, söz söylemesini bırak, düşünmesine bile mani olunan bir neslin müntesipleri şimdi iktidara geldi ya ve on yıldır ülkeyi en az sorunla yönetiyorlar ya?

Hiçbir zaman kesilmesi beklenmeyen çatlak sesler her zamanki gibi yükselmeye devam ediyor. Öyle ki bu çatlak sesi sadece karşı cepheden değil, peyder pey kendini iktidara yakın olarak konuşlandıran kimselerden de duyuyoruz.

Cici görünme heveslisi olanlardan tutun da, dik ve omurgalı görünme derdiyle yanıp tutuşanlara kadar her kafadan iktidara çeki düzen vermek isteyen bir güruh var.

Hatta bazıları öyle ileri gidiyor ki, bakın şimdi eleştirmezsek dört gün sonra bizimkiler iktidardan düşer, biz gene mazlum oluruz ve o zaman vuracakları tekme daha sert olur, demeye başladılar.

Bu bahsettiğim yüz yıla yakın zamandır sesi çıkartılmayan, bilinçli bir şekilde asimile edilmeye çalışılan insanlar dara düştüğünde gıkını bile çıkartmayan masabaşı yazarları, şimdilerde feryat figan ediyor.

Gazetecilik hariç illegal her türlü yapının içinde yer almış darbe seviciler kodesi boyladığı günden beri ahkâm kesmeye devam ediyorlar.

Hadi o onların görevi, kelaynak misali nesilleri tükenmeye yüz tutmuş yandaşlarını korumaya çalışıyorlar. Ya diğerlerine ne demeli?

Kimisi liberal kisvesi altında, kimisi omurgalı duruş kisvesi altında hükümete vurma gayretindeler.

Geciken adaletin adalet olmadığını, uzun süren tutukluluk süresinin kısaltılmasını ve yargılamanın hızlandırılmasını herkes istiyor. Bunu istememek abestir zaten.

Bunu isterken insanlar samimi değiller. Ne öbür yakadakiler ne beri yakadakiler samimi.

Herkes bir şey söylemek için, kendisine bir yer edinmek için yazıp çiziyor.

Şöyle okkalısından bir duruş sergileyen yok.

Sana da bana da adalet, herkese adalet isteyen yok. Muhafazakâr basın mensuplarının aldığı ve alacağı cezalar hakkında kılını kıpırdatmayanlar, darbe sevicilere alabildiğine destek oluyorlar.

Bu ülkede hemen her kesimden acayip ikiyüzlü insanlar var köşe başlarında.

Bu ikiyüzlü insanlar, kapalı kapılar arkasında yazılan senaryoyu meydana çıkıp uygulamaya koyarken oynadıkları rolleri bilmediğimizi zannediyorlar.

Yıllardır yutturuyordunuz, yıllardır sanki kendiliğinden, doğaçlama bir şekilde içinizden geldiği gibi yazdığınızı zannettiriyordunuz!

Ya şimdi?

Yemezler artık.

Tüm girift ilişkileriniz, tüm alavere-dalavereleriniz ortaya çıktı.

Hala bıyık altından birkaç muhafazakâr yazarı etkilediğinizi zannedip gülmeye çalışıyorsanız bu sizin düştüğünüz yanılgıyı örtbas etmez.

Geçmişte yapılan tüm adaletsizliğe, tüm hukuksuzluğa, tüm kargaşaya, ağlayan anaların gözyaşlarına, okullardan atılan genç kızların feryadına kulak kabartmayıp da şimdi adalet ahkâmcısı olmanızın iler tutar tarafı yok.

Erkekçe, mertçe çıkıp, biz o zamanlar öyle haltlar yemişiz ki, bu utançla şimdi kimseye söz söyleme hakkımız yok deyip çekilin köpeklerinizle, viski kadehlerinizle köşelerinize ve rakı-balık edebiyatı yapın ve bir kısım Cumhuriyet mitingi müdavimleri ve klavye Kemalistleri sizi alkışlasın.

Yoksa inanın çok gülünç oluyorsunuz!  

mustafasus@hotmail.com