DEAŞ'ın işi bitti..!

DEAŞ’lılar çok büyük hedeflerle Suriye’yi abluka etmeyi, ondan sonra belki Türkiye’ye saldırmayı ve belki de intihar bombacılarıyla Avrupa’yı yıldırmayı düşünüyorlardı. Onun için durmadan Suriye’nin ve Irak’ın iç bölgelerindeki yerlerini, siperlerini durmadan genişletmeye çalıştılar.

 

Ama ne zaman ki işin içine Türk silahlı kuvvetleri girdi, DEAŞ’lılar işin o kadar da kolay olmadığını anladılar. Esad’ın ilk hedefi DEAŞ’lılar değildi.. Onunla hesaplaşmayı sona sakladılar. Bu arada karşılarına kim gelirse; özellikle Muhalif Suriye güçleriyle veryansın kavgaya tutuştular. Onları bile sindirmişlerdi ama Türkiye hesapları bozdu.

 

Türk silahlı kuvvetleri El Bab’a kadar köyleri, kasabaları birer birer gayet kolaylıkla aldı. Fakat DEAŞ’lılar asıl savunma hattını EL-Bab’a kurmuşlardı. Burada aylarca direnmeyi çok iyi becerdiler. Türk ordusunun burada duraklamasının en büyük nedeni “siviller”i koruma güdüsü idi. DEAŞ’lılar hem sivillere işkence ettiler, hem de onları geniş ölçüde kullandılar.

 

Türk siyasetinin öncelikli hedefi El Bab’a kadardı. Niye? Çünkü asıl yapılmak istenen Kürt’ler tarafından (PYD, PKK..) Türk sınırı boyunca oluşturulmak istenen ihanet koridoru, her an Türkiye’yi vuracak  bir üs olacaktı. Türkiye buna hiçbir zaman razı olamazdı. Aslında bu durum Türkiye’nin Suriye içlerine girmesinin asıl nedeni oldu.

 

Sonunda, Kürtlerin arzu ettikleri koridor ortadan kalktı. El Bab alındı ve DEAŞ’ın kaderi terse döndü. Her ne kadar Musul’da, ve daha iç kentlerde direnmeye çalıştılarsa da, Türk ordusunu tutmak için El Bab’da çok büyük güç harcadılar ve bu durum onları çok yıprattı. Aslında belki de Musul’da geri çekilmelerinin nedeni de bu olabilir. Çok yakında Musul’da Irak güçlerinin eline geçecektir. DEAŞ’ın Reisi, Başkanı El Bağdadi’nin “kentlerde yenildik, artık dağlara çekilmek zamanıdır.” Sözü bu yenilginin acıklı bir ifadesidir. 

 

DEAŞ bir süre daha köylerde, dağlarda direnebilir ama bundan sonra artık büyük bir güç olarak değil fakat giderek ortadan kaybolan bir birlik olarak sesini bir süre daha duyurabilecektir.

 

Fakat bu arada Türk ordusuna yeni hedefler gösterilmektedir… Yeni hedefimiz Menbiç’tir.. Sonra  belki “Mare” belki “Rakka”… Ama buralara gitmek için yollar hep buralara hakim olan Kürt birliklerinin içinden geçiyor. Türk ordusu onları tanımıyor; tanımak istemiyor ama Amerikan ordusu da onlara güveniyor, onlarla işbirliği içinde Suriye savaşını sürdürmek istiyor… Ne aymazlık!

 

Bu arada bu gün verilen yeni bir haber doğrusu oldukça şaşırtıcıydı. : Haber şu :

 

“Rusya, Suriye'nin Lazkiye kenti yakınındaki Kürt Dağı bölgesini bombaladı…” (rudaw.net) 

 

Ruslar da, Amerikalılar da Kürtlerle hep iyi geçinmek istediler… Onlara istedikleri silahları verdiler… Kürtler de , bulundukları kamplara artık Amerikan bayrakları asmaya başlamışlardı.

 

Kürtler herkesi kandırmaya yönelik politikalarını Ruslar’a karşı da oynadılar… Ama demek ki oyun bir yerde bitiyor. 

 

İşin kötü tarafı işler öylesine karışık ki, kimin dost kimin düşman olduğu açıkça belli değil. Belli ki bir kör dövüşü sürüp gidiyor,

 

Bakıyorsun, dün düşman olan bugün dostunuz. Bugün dostunuz olan, yarın düşmanımız…

 

Orta Doğu’daki savaş böyle pis bir savaş. İnsan dostunu , düşmanını bilemiyor… ABD bizim dostumuz mu düşmanımız mı…? Karşımızda olan Savaşçı Kürtlere en son silahları, kariyerleri filan rahatça verdiğine göre bizim neyimiz… Ya Ruslar , onlarla da ara fena değil ama… Hiç belli mi olur…

 

Anladığım kadarıyla Trump’ın kafası da karışık. Başında bir sürü bürokrat ve ordu mensubu var.. Bürokratlar başka, ordu mensupları farklı şeyler söylüyorlar. İki günlük başkanın nasıl kafası karışmaz. Adam adeta Suriye karşısında tutulmuş vaziyette ve generallerin sesi ondan daha çok çıkıyor.

 

Hadi gidelim … “Bağdat gibi diyar olmaz…” diyerek atlarımızı Bağdat’ın kapılarına bağlayalım. Şakası bu ya..!  Adama izin mi verirler. Asıl büyük devletlerin kendileri ne yapacaklarını bilmiyorlar… Durmadan birbirlerinden çekiniyorlar. Bir de durmadan sana, gizli gizli “Dur bakalım, nereye…!” diyorlar.

 

Akıl almaya çalıştığımız adamlara bakın.!

 

Bana kalırsa dikkatimizi fazla dışarıya kaydırıyoruz. O arada evdeki peynirden olma olasılığı var. 

 

Eğitimimizi düzeltmemiz lazım.

 

Büyük kentlere çeki düzen vermemiz gerekir.

 

Kent hastaneleri bizi bekliyor.

 

Büyük  deprem ,  geldi gelecek, kapıda bekliyor…

 

Yapacak o kadar çok işimiz var ki… Aman Allah…

 

Allah hepimize yardım etsin! 

 

(1.3.2017)