Defolu mallar

Türk futbolu, şifreli yayına geçtikten sonra, "gözden ırak olan gönülden de ırak olur" misali, futbolla olan ilişkim yavaş yavaş azalmış ve alakamı bitirmiştim. Taa ki 26 Mayıs 2007 Cumartesi gününe kadar.

Bugün arkadaşlarımın, "Hadi son maç, ölüm kalım işi, kazanırsak ligde kalıyoruz, bu heyecana sen de katıl, " türünden yapılan dolduruşları ile Antalyaspor-Gençlerbirliği maçını izlemeye gittim.

Gitmeden önce kızımı da götüreyim dedim, çağırdım, "Hadi gidelim, " diye, "Biz annemle alışverişe gideceğiz, " dedi. İyi ki gelmemiş.

Giriş ücreti açık 1 lira, kapalı 10 lira. Dedim ki arkadaşlara 10 lira verelim kapalıya girelim. Onlar da tamam dediler; gittik bilet gişesine kapalının biletleri tükenmiş. Bize de kale arkasına gitmek kaldı.

Keşke o stada hiç gitmeseydim ve keşke kale arkasına hiç mi hiç gitmeseydim. 3-1 yenildiğimiz için değil. Kötü tezahürat (anca bu kadarını söylüyorum), yüz kişilik 14-20 yaş grubu 07 gençliğin tüm seyirciye hükmetme, onları istediği an ayağa kaldırma, istediği an alkışlatma işgüzarlığı ve keyfi tutumu. Yenilgiyi hazmedememe ve malum tezahurat eşliğinde yeşil sahaya uçuşan plastik koltuklar.

Bu mu Cumhuriyeti emanet ve uğruna bayram hediye ettiğimiz gençlik??

Bunlar ülkemizde doğdu TC. vatandaş, kim, hangi değerlerle donatarak yetiştirdi bunları?

Ben mühendis adamım. Kurulmuş bir düzenekte, sistemde, sonuca bakarım. Sonuç, hatalı, defolu mal üretiyorsa, artık bana geceler bile yetmez. Mutlaka sistemin hatasını bulup düzeltirim.

Düzeneği, sistemi, eksik ve hatalarını belirleyip, daha çok çalışarak düzelteceğime, personelim ile fabrika bahçesinde gece-gündüz bağırıp slogan atsak sistem düzelir mi sizce?