Değerlimsin

Düş müydün, gerçek miydin?

Yoksa yalnızca,

Yalnızlığımın yoldaşı mı?

Adı yoktu aramızda olanın.

Ne sen koyabildin, ne de ben

Sorduğumda ise,

İtiraf bile edemedin…

Sahi neydi sahip olduğumuz?

Sakındığımız, sakladığımız,

Mücevher değerinde olan,

Bir o kadar da umursamadığımız.

Adı yoktu gecenin

Adı yoktu sabahın

Yalnızca,

Sen ve ben di yaşanan.

Karanlık gecelerin sabahlarına,

Birlikte açardık

Yorgun gözlerimizi.

Sen bana güler, okşardın saçlarımı

Ben hiç gülmez, saklardım yüzümü

Komik görünürdük…

Sen bana güler,

Sonra…

Ben de sana gülerdim.

Ne sevimli olurduk…

İşte buydu,

Birbirimizi her haliyle kabul eder,

Her halimizle severdik

Paylaştığımız tüm güzellikler kadar,

Olumsuzlukları da paylaşabilmekti asıl olan