Demlikten süzülenler

Bugün, alelade bir İstanbul sokağında, geçmiş ile bugünü harmanlamak istiyorum. Her zamanki gibi konu başlığı ‘’HAYAT ‘’ ve onu emziren ZAMAN’’. 

Bir bilgeye sormuşlar ‘’Zaman nedir?’’ diye. O da ‘’O kadar zamanım yok’’ demiş. 

Üzerine saatlerce kafa yorabiliriz. Hatta bir ömür boyunca bize eşlik edecektir bu duygu ama tarifini yapamayız. 

Zaman nedir… 

‘’ Garson bir bardak çay lütfen ‘’ 

Bir yudum alıyorum. Ağzımda bıraktığı acı tadı hissedip, kokusuyla perdesini açacağım anıların. Belki de, bilmem kaç yıl önce demlenen çayların tadı ve kokusunu arayacağım. 

Film başlıyor. 

Benim gibi kendini başrolde sanan suni kahramanlar… Silik ve belli belirsiz yüzleriyle geçiyorlar kahve camının ardından. 

Yaşlı bir çift bekliyor durakta. Yıllara inat direnen şehrin göbeğinde yükselen iki çınar gibiler. 

Kim bilir kaç duraklıydı onların hikâyesi. Nerde başlamıştı. Bir zamanlar o kambur duran bedeniyle dik ve kuvvetliydi. Belki de arkasında ki duvara, yeni yetmelerin spreyleri ile yazdığı yazılar kadar renkli ve hırçındı. 

Ya da hiç öyle olamadı... 

Nobel ödüllü yazar, Bernard Shaw'’nın ölüm döşeğinde ki cevabı aklıma geliyor. 

'' Hayata yeniden başlasan ne yapmak isterdin? ‘’ 

'' Olabileceğim ama asla olamadığım kişi olmak isterdim …'' 

Çoğumuz, hayallerimize ulaşamadan saçları ağarmış yaşlı karakterlere dönüşürüz 

Ya çok cesur olamamışızdır, ya kapasitemiz el vermemiştir ya da elimizdekiyle yetinmeyi hiç bilememişizdir. 

Bir otobüs durağa yaklaşıyor ve gidiyorlar. Bu ani gidişleri ile hafif bir tebessüm ve küçük bir fotoğraf karesi bırakıyorlar hafızamda. 

İhtiyar kadın, küçücük ve yorgun bedeniyle basamakları çıkmaya çabalarken, dev gibi ihtiyar adamı yukarıya çekmeye çalışıyordu. 

Sanki… Ömürlük sevgiliye ‘’ Lütfen bir tanem, seninle son bir adım daha ‘’ diyordu. 

Büyük sevgiler hep birlikte yaşamak ve birlikte ölmek istermiş. 

Sevgi dolu bir yuvada büyüyen çocuğun anne babasının ölümünü düşünmesi ve bazı geceler sessizce ağlaması bundan. Çocuk hayat oyununa mecburken, İkisi de kısa olan çöpün, her ne kadar zorda olsa ikisini de çekmek istemesi bundan… 

Bence de, büyük sevgiler hep birlikte yaşamlı ve birlikte ölmeliymiş…