Demokrasi berbat bir rejim midir?

Demokrasi, insanlığın üretebildiği, geliştirebilmeye çalıştığı en çağdaş, en insancıl yönetim sistemidir.

Demokrasi, feodalitenin aşılmasıyla sanayileşmiş toplumlarda ulusal gelirin hakça , insanca paylaşılmasını sağlamayı amaçlayan rejimin adıdır.

Özellikle 12 Eylül 1980 sonrası körüklenen dincilik ve etnik milliyetçilik, Türkiye’de olaylara sınıfsal açıdan bakabilme yetisini yok etmiştir. Toplumda tarikatlara ve cemaatlere dayalı örgütlenme biçimleri desteklenmiş, teşvik edilmiştir. Oysa ki demokrasi kültürlü ve çağdaş anlamda örgütlü toplumların işidir. Toplumun tüm kesimlerinin örgütleri aracılığı ile yönetime katılabilmesidir. Sadece seçimden seçime sandığa gidip istediğimiz kişi ya da partilere oy verip, ondan sonra “ne halleri varsa görsünler , ben üzerime düşeni yaptım, onlara görev ve yetki verdim, iyi görev yapmazlarsa ben onlara dört ya da beş yıl sonra gösteririm” denilecek bir rejim değildir.

Demokrasi evde , okulda, dersliklerde, yerel ve genel yönetim birimlerinde olabildiğince yaşanmalı, yaşatılmalıdır.

Karnı tok, sırtı pek insanların azınlıkta olduğu, insanların dini duygularının alabildiğine sömürüldüğü ve bu biçmde toplumun değiştirilmeye, dönüştürülmeye çalışıldığı, teğet geçen ekonomik krizin köylüyü, işçiyi, emekli ve çalışanları günden güne yok etme noktasına getirdiği, hatta dünyada, halkının çoğunluğunun Müslüman olduğu demokrasi ile yönetilen tek laik, demokratik, sosyal hukuk devleti olarak bilinen, bu nedenle de üzerinde türlü oyunlar oynanan; rektörlerin, yazarların, çizerlerin, sivil toplum önderlerinin, iktidara karşı olanların; salt düşünceleri nedeniyle suçlandığı, sorgulandığı, yargılandığı; demokratik bir hak olan ve valiliğin izin verdiği yasal bir mitingi her türlü korkutma ve yıldırma yöntemleriyle engellemeye çalışanların egemen olduğu bizim gibi toplumlarda demokrasiyi, hukuk devleti kavramını ara ki bulasın.

Demokrasinin de kusurları, eksiklikleri sayılabilir elbette. “Demokrasi berbat bir rejimdir, ancak rejimlerin içinde en az berbat olanıdır” demiştir, İngiliz devlet adamı Winston Churcihill. Toplumdaki bireylerin çoğunluğunu işsiz, eğitimsiz, çaresiz hatta lümpen denilebilecek kişiler oluşturuyorsa bu elbette demokrasinin eksikliği sayılmamak gerekir. Demokrasinin gelişebilmesi için toplumda işsizliğin, eşitsizliğin, yokluğun ve yoksulluğun olabildiğince azaltılmış olması gerekir.