Deprem

TV de yine felaket tellalı gibi, ' İstanbul büyük depreme ne kadar yakın ' sorusuna cevap arıyorlar. Her kafadan bir ses çıkıyor. Deprem bilimcileri kendi aralarında bölünmeler yaşıyor. Olacak diyenler, olmayacak diyenler. Bu gidişle yakında bahis oynarlarsa şaşırmayın. İstanbul ve İzmir’ de deprem tatbikatı yapılıyor.

Burada amaç , “ biz depremi unutmadık ” mesajı vermek olabilir mi? Neden olmasın...

Bir bina biliyorum. Bu binaya geçtiğimiz günlerde tahliye kararı çıktı. Gerekçe ise; binanın depreme dayanıklı olmadığına karar verilmiş. İzmir depreminin üzerinden bir yıl geçiyor ve bu bir yılın sonunda, “ depreme dayanıklı değil ” deniliyor. Güler misin, ağlar mısın bir durum. Olayın üzerinden 365 gün 6 saat geçmiş, “ bina tepenize çökebilir ” diyorlar...

Bir başka komedi türü de, “ binayı boşaltın ” dedikleri zaman binasını boşaltan kimseye rastlamadım. Öyle ya, nereye gitsin bu insanlar. Zaten ömrünü yemiş ve bir ev satın almış ya da kira parasını bile zor veriyor. Sonra bir deprem bilimci çıkıyor, “ deprem öldürmez, binalar öldürür ” diyor. Çok doğru.

Vatandaş haklı ama uzmanlarda haklı. Bu durumda haksız olan kim?

Bu işte bir yanlışlık var. Ortada iki taraf varsa mutlaka bir taraf haksızdır. Bunun sağlaması da çok basit. Her iki taraf da haklı olsaydı bugün bu yazı yerine daha farklı belki de daha güzel konulardan sözediyor olacaktık.

Elin Japon’ u deprem olunca üst katlara çıkar biz kendimizi sokağa atmaya çalışırız. Tabi onların tuzu kuru. Biliyorlar ki binaları sağlam. Bizler de biliyoruz ki binalarımız çürük elma misali...

Ceset torbalarımız hazır diye övünen yetkililere, “ benim için napardın ” diye sormuyoruz. Çünkü cevabı biliyoruz. Değerli yetkililerimiz ceset torbası almışlar daha ne yapsınlar...

Bütün kayıplarımız için rahmet diliyorum ve yetkililere kaçak binalara ruhsat vermemelerini diliyorum.

Sağlıcakla kalın.

Bugün Düzce depreminin yıldönümü ve Ankara’ da hatırı sayılır derecede bir deprem olmuş. Bu defalık ucuz atlatılmış, can ve mal kaybı olmamış. Geçmiş olsun diyorum...