Dipsiz testi

Önce OKS sonra ÖSS sonuçları açıklandı. Zengin de olsan/ Yoksulluğun gitmez(*) demiş şair. Tam da böyle bir yoksulluk yaşıyoruz. Hep bir soru daha yapsaydı çocuğumuz keşkelemesi içinde yoksulluğumuzu hissediyoruz ama nasıl bir zenginlik içinde olduğumuzdan habersiz.

Çocuğumuzdan daha az net yaptığını zannettiğimize sonucunu sorarken aceleci ve fakat bizimkinden fazla net çıkarması ihtimali olanları bir ağırdan alma ile karışık görmezden gelme durumları.

Ama nafile bu durumda da karşımızdakinde ortaya çıkıveriyor aynı acelecilik. “İyi iyi.” deyip te geçiştirilemiyor. “Kaç?” diyor ısrarla. “Kaç?” Kaçmak geliyor insanın içinden. Ne kaçı? Yemezler. “Çocuk diyorum kaç net yapmış?” Biliyor ya kendi çocuğunun fazla net çıkardığını bana hava basacak. İnsanın 102 diyesi geliyor 100 üzerinden 102 net. İki soruda fazladan çözüvermiş optik forma zaman kalınca ne yapsın çocuk hızını alamamış.

Ama nafile bir çaba... Dershane denemelerinden ezbere biliyor bizimkinin çıkarabileceği netleri. Ehem kem küm...

Hâlbuki kötü değil sonuç oldukça iyi. Daha ne olsun.

Çocuklar değil yarışan bizleriz aslında.

Kendi başarımızı, başarısızlığımızı tartışırken ne kadar kolay değil mi çocukların üstüne yıkmak sorumluluğu. Ve nasıl bir sonuç çıkarsa çıksın hep bir adım ilerdekinin yerinde olma isteği.

Çocuğu OKS sınavında 96 net yapmış anne “Bir soru daha yapsaydı… Yok, öyle deme çok önemli.” Diyordu. Ama ben bir şey dememiştim zaten. Belki sessizliğim demişti ben fark etmeden “Daha ne olsun”u.

Ama hep bir adım ötenin yoksunluğu içindeydik ve asla iflah olmazdı bu eksik hal.

Çocuklarımızı teskin etmek aferin çocuğum sen elinden geleni yaptın demek hiç aklımıza gelmedi. Geldiğinde ise psikologların ve rehber öğretmenlerin tavsiyesi üzere lütfen yerine getirilmiş bir talimattan öte sıcaklığı yoktu söylenenlerin.

Geçenlerde sınavlarla ilgili bir program Tayfun Talipoğlu sunuyor. Koca koca eğitimciler “ama ben sizi dinledim”li cümleleri ile ispatlamaya çalışıyorlardı, aslında ben bu sistemi çözdüm iddialarını. Bir diğeri lafı alınca aynı eda ile daha bir bilmiş havalar. Bir ara bir lise son sınıf öğrencisi aldı mikrofonu “Burada bizim geleceğimiz konuşuluyor ama bize söz verilmiyor diyebildi anca.” Haklısın diyen bir eğitim uzmanı girdi araya ve aynı büyük(!) laflarla kendini anlattı. Bir daha da o gence veya o yaşta birine söz sırası gelmedi. Bende kapattım televizyonu. Geç oldu zaten dedim.

Bu hafta tercih haftası...

Geçen yılın alt ve üst limitlerine bakıp tercihlerimizi yapacağız. Ah diyeceğiz bir soru daha yapsaydı şu okulu kazanabilirdi. Şu okulda fena değil. Tanıdık bir iki eğitimci ile konuyu masaya yatıracağız. Tespitler hep büyük olacak. Tercih aralıklarını geniş tutun diyecekler. Ama birinci tercihle girmesi en güzeli... Şu konulara da dikkat çünkü şöyle olunca böyle böyle oluyor. Tüm bu masaya yatırma işi içinde o puanı almış çocuklar pek yer bulamayacaklar masada kendilerine. Onlar bilgisayar başında adam öldürmekle meşguller.

Sağlıcakla..