DIŞARIYA BAK SÖYLE

Endüstri meslek Lisesinde okuyordum.Yaz tatili  gelince rahmetli babam,

-Erkek adam boş durmamalı,ya kendine bir iş bul,yada ben bulayım demişti.Ertesi günde sanayi çarşısında bir işe yerleştirmişti.Gelenek öyleydi,Cuma karne alır,pazartesi günü bir ustanın yanında işe başlardık.Sanayi çarşısına gidince etrafım yaramaz çıraklar ve haşarı kalfalar tarafından çevrilmişti. Kendileri bir okulda dikiş tutturamadıkları için bana karşı hep mesafeli duruyorlardı.Ben de yabancısı olduğum bir dünyada   ayakta kalmaya çalışıyordum.

Bir gün beni caddeye bakan bir dükkana götürdüler,dükkanın bir köşesinde yazıhane gibi bir yer çevrilmiş,üç-dört usta oturmuş konuşuyorlardı.Kalfa beni öne sürerek,

-Usta dedi,bu arkadaş sanat okulunda okuyormuş,

Yapılmak isteneni anlamıştım,bana zor soru sormasını,cevaplayamazsam dalga geçeceklerdi.Bunu anlayınca ben de savunma konumuna geçtim.Usta beni süzerek sordu,

-Kaçıncı sınıftasın?

-Gelecek sene okulu bitireceğim.

-Peki sonra,

-Üniversite sınavına gireceğim,

-Mutlaka okumaya önem vermeni isterim.Yaptığımız işleri görüyorsun,sen de bu işleri öğren ama yapmak için değil,biz zaten bunu yapıyoruz.Sen mühendis olmalısın ki bu adamlara ne yapacaklarını söyleyen adam olmalısın.Şimdi ben sana ne sorayım istiyorsun?

-Bilmem,

-Dışarıya bak bakalım şimdi,ne görüyorsun?

Caddeye doğru bakan pencere tarafına bir göz attım.Vakit günün ilerlemiş saatleriydi ve birkaç kişi yürüyordu.Ben bir taraftan böyle soru mu olur diye düşünürken cevap vermeye hazırlanıyordum ki usta devam etti,

-Belki sana kolay gelmiş olabilir ama bu sorduğum soru üniversite mezunlarına sorulan sorudur dedi. Eğer caddede birkaç adam yürüyorlar diyeceksen bunu bizler de söyleriz,senin farklı bir şeyler söylemen gerekir ki bizden farklı olmalısın.Dükkanını kapatmış iki esnaf yorgun adımlarla evlerine gidiyorlar.Belki yarın yapacak işlerini,belki eve ne alacağını düşünüyor diyebilmelisin.Başka ayrıntıları da bize söylemelisin değil mi?

-Doğru dedim.  Usta beni getiren kalfaya döndü,

-Bu çocuğa dikkat edin, ona iyi örnek olun dedi.O sizin başınıza usta olarak gelecektir.Hadi bakalım kolay gelsin.

Onlar kendi aralarında konuşmalarına dönerken biz de dışarıya çıktık.Çalıştığımız dükkana doğru giderken caddeye bir defa daha baktım ve yeni ayrıntılar yakalamaya çalıştım.Orta okul sosyal bilgiler öğretmenimiz Yavuz bey,

-Tarih mutlaka sebep ve sonuçlarıyla birlikte öğrenilirse aklınızdan çıkmaz derdi.Yani Çanakkale savaşı anlatılırken bu savaşın sebepleri nelerdi,nasıl bir savaş oldu,sonra da bu savaşın ne gibi sonuçları oldu başlıkları altında konuyu işlerdi.

Sanayi çarşısında tanıdığım yılların olgunluğunu taşıyan ancak ismini bilmediğim ustanın söylediklerini hiç unutmadım. Gördüğüm, şahit olduğum olayların değişik ayrıntılarını görmeye çalıştım.Caddede iki adam yürüyor deme basitliğini yaşamak istemedim.

O günden sonra diğer çırak ve kalfalar bana çok ilişmediler,artık bana ders vermekten vazgeçmişlerdi. Okulumu bitirdim ve üniversite sınavına katıldım. Yine iplik fabrikasında çalışırken annem telefon ederek müjdeyi vermişti.Artık üniversite için Ankara’da okuyacaktım.Daha önce hiç evimden ayrılmamıştım.Başarabilmem için ayaklarımın üzerinde durmam gerekiyordu.Kendi işlerimi kendim üzerinden gelecektim.Kısa bir duraklamadan sonra hiç şaşırmadan benden beklenenleri yapmaya başlamıştım.

Sanayideki ustayı böyle derin düşüncelere iten konu neydi bilmiyorum ama söyledikleri bir ömür aklımdan çıkmadı.Ben çalışanları sürekli önüne gelen işlere kafa yoran insanlar sanırdım,şimdi kalıbına sığmayan insanları ayırır oldum.