Doğallık ve İnsanlık

Doğal olan her şey ne kadar da güzel. Doğal olunca duygular bile güzel olur. Hangi riya insanların hoşuna gider. Hangi bebekte kıskançlık gördünüz? Hangi hayvanda bakilik hevesi gördünüz? Hangi ayıda keyf için öldürme? İnsanda var hepsi, insan büyüyüp bozulursa kendine ait olmayan kötülükleri de kazanıyor. Kabil ile başladı bu masum cana hırs yüzünden kıyma.

Ey insan kendin ol! İnsan ol! İnsan olmak, niye geldiğini dünyaya bilmektir.

Ey insan, uyan düşmanını tanı, dostluk her şeyin iyi olanını başkası için de istemektir. Şu doğa, Hakkın lütfudur. Doğada, herkese yetecek yiyecek, su var, ya doymayanlar? Şu gözü doymayan insan yüzünden bu yoksulluk ve fakirlik.

Ey insan, ölene kadar ne kadar su içeceksin? Ne kadar besin tüketeceksin? Doymadın mı? Amacın ne, yuemek içmekten mi ibaretsin? Özümse varlığını, kendini, canını? Sen insansan üstün aklın ve her şeyin sana hizmetini gör. Peki bunlar ne için sana verildi? İnsan, sen manaya ulaş, sev sevil.

Sevmek insanlarda güzel, sevilmek insanlarda güzel. Dünya insana hem kahır hem lütuf, insan ol insan, insan ol. Hakikati ara, hakikate perde olanlar geçici olanlardır.