Doğaya saygısızlık!

Tarihi ve doğasıyla harika bir köydür Ildırı. İzmir Çeşme'nin doğal güzellikleriyle ünlü beldelerinden biridir. Tepedeki manzara kahvesine oturup çayınızı yudumlarken yüzünüzü yalayan serinlikle birlikte doğal güzelliklere bakıp hayallere yelken açarsınız. 

Bu güzellikleri yeniden yaşamak için Ildırı'nın yolunu tuttum. Sözünü ettiğim kafede mola verip çayımı yudumlarken manzarayı seyre daldım. Adacıkların etrafında kuğular gibi dans ederek rüzgar sörfü yapanları izledim uzun süre. Nefis resimler çektim. Ardından antik kenti görme arzusuyla kente doğru dümen kırdım. Ertrai Otel'i geçip dere ağzına ulaştığımda koya demirli tekneleri görüntülemek için durdum. Arabadan inip kumsala ayak batığımda ise hayal kırıklığı yaşadım. Her yer çöp içindeydi. Aklınıza ne gelirse sahile atılmıştı. Ters dönmüş eski teknelerin yanında oto lastiği, eski çadır parçaları, bira kutuları, daha neler neler... 

''Çevre bilicini oluşturmak amacıyla harcana bunca çabanın karşılığı bu görüntüler olmamalı, '' diye söylenmeye başladım. Ben kendi kendime söylenirken yanıma bir çocuk yaklaştı. Tanıştık. Yedi yaşına yeni girdiğini söyleyen Resul, karşıdaki çay bahçesinin sahibinin oğluymuş. Üzüntüyle çevreye bakındığımı görünce anlatmaya başladı: 

''Burada balık çiftlikleri vardı. Giderlerken çöplerini burada bırakıp gittiler. Bunun dışında gece geç saatlere kadar burada oturup bira içenler oluyormuş. ben sabahları geldiğimde boş kutuları toplayıp çöpe atıyorum ama ertesi gün yine görüyorum.'' 

Küçük Resul bunları anlatırken yüzünde mahçup ve çaresiz insanların görüntüsü vardı. Suç üstü yakalanmış gibi yanakları al aldı. Oysa utanması gerekenler başkalarıydı. Resul ve onun gibi çocukların geleceğini yok etmeye çalışanlar utanmalıydı.