Dönmek yeniden küçüklüğüme

Bir geminin tırabzanlarına dayanmış duruyorum. Karşımda engin, masmavi bir deniz… Dalgalarını bir şeyler anlatmak istercesine vuruyor gemiye. Ne söylemek isterse nafile; köpük olup dağılıp kayboluyor maviliğin içinde ve maviliğin içinden bir çığlık yükseliyor insanın içine işleyen. Kafamı kaldırıp bakıyorum semaya. Bir martı süzülüyor kanatlarını açmış tüm heybetiyle. Bir özgürlük timsali gibi kanat açıyor engin denizin üzerinde. Avlayacağı bir yem arıyor belki ya da konaklayacağı bir liman. Kim bilir…

Hava karanlık, bulutsuz… Milyonlarca küçük yıldız. Semada dolunay,  denizde yakamoz.  Kulağıma çalınan nağme yüklü tatlı bir mırıltı. Kafamı çeviriyorum ve görüyorum küçük bir kız çocuğunu. Elindeki simidi küçük küçük parçalara ayırmakla meşgul. Gözlerini kilitlemiş gökyüzündeki martılara, böldüğü simit parçalarını gücü yettiğince ileri fırlatmakta. Bir yandan da mırıldanıyor bir şarkının aklında kalan bölük pörçük sözlerini yüzünde tatlı bir gülümsemeyle. Ne benim farkımda, ne de annesinin ona seslendiğinin. Yaptığı şeyin mutluluğunu,  içinde doyasıya yaşamakta. Dertsiz, tasasız bir dünya var onun için. Sadece mutlu şeyleri bilen, üzüntüleri unutup aklından silip atabilen… İmreniyorum içten içe o küçük kıza ve dönmek istiyorum yeniden küçüklüğüme; masum, dertsiz, tasasız, yalansız, riyasız dünyama geri dönmek… Unutmak ve silip atmak istiyorum ben de. Sadece gülümsemek istiyorum içimden geldiğince. Umutla, sabırsızlıkla büyümeyi beklemek istiyorum. Kafamda yarattığım o temiz dünyayı tekrar hayal etmek istiyorum; yalanını tekrar görüp hayallerimi kirletmeden önce…

Gerçek olacak bir dilek hakkımız varsa eğer;  dilerim ki dönebileyim tekrar tüm masumluğumla küçüklüğüme…