Dönüşüm

Yakın dönemde izlediğim bir dizideki replikten çok etkilendim. Sanki kulağıma defalarca söylendi. Neydi peki bu? “Sevgisiz kalan insan ya ölür ya öldürür.” Doğru muydu, ben ne kadar etkilenmiştim, işte o an anlayamamıştım. Zamana ihtiyacım vardı ve bunu da birkaç gün içerisinde fark edecek, kendimi ifade edebildiğim sayfalarımda kullanacaktım. Kafamı kurcalamaya başlayan bu sözcükleri konuşmalarımda örnek olarak yer vermeye başlamıştım bile. Meğer ne kadar derindeymiş hislerim, bir tek o cümle mi benim yüreğimdekini yüzeye çıkarmıştı. Yoksa ben mi çok yara almıştım da ancak anlamıştım. Bu sorular şu an için hep benimle olacakmış gibi geliyor. Ne kadar süre yaşacağım sizlerle diye sormaktan alamıyorum kendimi.

Bu cümlenin açtığı yaranın etkisi yüreğimde sürerken, hayatımdaki değişimleri de olgunlukla karşılayamaz  oldum. Kendi içimdeki üzüntü bana ne kadar ağır gelmiş olmalı ki önüne geçilmez bir hal aldı her şey. Benim hayatımdaki dönüşümler bu kadar mıydı? Hayır tabiki. Dünya bir kez daha etrafımda boş dönmeye başlamıştı. Konuşulanlar adeta havada uçuşuyor, sesler kulaklarımın kenarından yavaşça süzülüp gidiyordu. Bu durumu azalsa da hala benimle. Dış görüntümde de değişimler yapılmıştı ve güzel sözler duymaya devam ediyorum. Peki, yüreğime kim ışık tutacaktı. Yaşadıklarımdan ne kadar etkileneceğim bilmiyorum.

Bir tek tanımım var: Ne ilk ne de son olacaksın. Ve yine beni yıktın geçtin. Artık huzura ereyim bambaşka diyarlarda…

Serenay ÖZTÜRK