Dostluğun böylesi

Merhaba diyerek başlamak istiyorum yine.. Engüzel dileklerle ..

Kızım 24 yaşında, kızımın anasınıfına başlamasıyla birlikte ben de onunla okula başlamış oldum yeniden. Önce anasınıfı, ardından ilköğretim, ardından lise ve nihayet üniversite.. İkinci kez hepsinden yeniden mezun oldum..

En iyi ve en sağlam arkadaşlarımı hep okul yıllarımdan edindim. Hala ilkokul, orta ve lise okullarının arkadaşlıklarını doya doya yaşıyorum. Kızımla birlikte yeniden  arkadaşlıklar edindim. Komik olan şu ki, kızım ilkokul arkadaşlarıyla görüşmüyor ama, ben o sınıfın anneleriyle hala arkadaşım. Bu arkadaşlık 19 yıldan bu yana sürüyor. Birbirimize hiç kırılmadık, hiç darılmadık. Aramıza birçok arkadaş dahil olmaya çalıştı, ama hiçbiri içimizde kalamadı. Biz 8 kadın aynı anne ve babadan doğsaydık bu kadar iyi anlaşamazdık sanırım.Bu dostluğa eşlerimizi de dahil ettik ve onlar da aynı samimiyeti sağladılar kendi aralarında.

İnsanın içten dostlarının olması çok büyük bir kazanımdır bence, en büyük zenginliktir insan biriktirmek. Sık sık biraraya gelip hoş sohbetler yaparız, birimizin sorunu hepimizin sorunu olur. O sorun çözüme ulaşmadan da kapanmaz.

Şimdi ki arkadaşlıklara bakıyorum da, ne kadar çıkar üzerine kurulu, ne kadar vefasız, ne kadar yapmacık. Birbirlerini kolayca silip, yok sayabiliyorlar. Birbirlerinin arkasından olmadık laflar edip sonra da yüzyüze bakıyorlar. Belki de bu kişilikle alakalı bişey, bilemiyorum. Fakat şu bir gerçek ki, insan arkadaşsız sudan çıkmış balık gibi olur heralde.

Birçok sıkıntılar yaşıyoruz hayatta. Birçok dert, tasa.... Fakat her zaman omuzumuzda bir dost eli olmalı, olmalı ki dertler hafiflesin, sevinçler büyüsün, coskular çoğalsın....

allah hiçbirimizi dost el'den mahrum bırakmasın inşallah.. Sevgiler