Dünyanın bütün çiçekleri!...

Dünyanın Bütün Çiçekleri.....!

Dünyanın bütün çiçekleri burada, bu yazıyı okuyunca kendinizi bir çiçek bahçesinde veya parkta imiş gibi hissedebilirsiniz.

Ama değil bu güzel söz Adıyaman Öğrenciler İlköğretim okulunun duvarında yazıyor. Beni oldukça etkileyen güzel ve anlamlı bir söz.

Okulların açılması ile birlikte dünyanın bütün çiçekleri okula koştu sanıyordum ama kazın ayağı öyle değilmiş.

Okul ile buluşamayan, okul ile buluşması için daha bir iki hafta veya bir ayın geçmesini bekleyen çiçekler var maalesef.

Özellik ile Güneydoğu da Adıyaman, Şanlıurfa ve Diyarbakır ‘da maalesef bazı çiçekler henüz okullarına kavuşamadılar.

Kavuşmaları içinde yetkililerin harekete geçmesi gerekiyor.

Evlerinden ve okullarından uzaklarda ırgatlık yapan minik çiçeklerimiz sonbaharın gelmesi ile ancak evlerine ve okullarına dönebilecekler.

Dünyanın bütün çiçekleri batıda veya metropollerdeki okullarda açmış olabilir, ama doğu ve güneydoğuda bunu söylemek imkansız.

Dünyanın bütün çiçeklerinin açabilmesi için onlarında rahat ve huzurlu, açlık olmayan bir hayata ihtiyaçları var.

Belki onların ailelerinin ellerinden ekmek leri devlet tarafından alınmasaydı onlarda diğer bütün çiçekler gibi zamanında okullarında ve sıralarında açacaklardı.

Tütünden söz ediyorum. Adıyaman, Diyarbakır, Bitlis ve Muş başta olmak üzere doğu ve güneydoğuda binlerce aile tütünden geçimini sağlıyordu.

Hükümetlerin yanlış tarım politikaları ile birlikte doğu ve güneydoğulu aileler açlığa, perişanlığa itildi.

Tütüncülükte ailenin yediden yetmişe bütün fertleri çalışabilmektedir. İyi getirisi olan tütün bu neden ile tercih edilmektedir.

Ama diğer mevsimlik işlerde on beş yaşın altındaki çocuklar çalışamamaktadır. Ailenin küçük fertleri mecburiyetten aileleri ile birlikte gurbet ellerde ilkel koşullarda yaşamak zorunda kalmaktadırlar. Aynı zamanda okullarına da gidememektedirler.

Açlıktan nefesleri kokmaya başlayan insanımız ben ekmeğimi taştan çıkarırım diyerek köyden şehre göçe başladı.

Şehirde ise ekmeğini çıkaracak taş bulamayınca bu kez ekmeğini Malatya ‘da kayısı bahçelerinde, Nevşehir ‘de patates tarlalarında, Kayseri ‘de ayçiçeği tarlalarında ve Karadeniz de fındık bahçelerinde aramaya başladı.

Kayısı ve fındığı bitiren ırgatlar şu sıralar fındık hasadını bitirip, Kayseri ‘ye doğru yola çıkmaya başladılar. Burada ay çiçeği hasadı bitince doğru Harran ovasına pamuk toplamaya gidecekler.

Bu saydığım mevsimlik işler sonbaharın ortalarında son buluyor.

Bu neden ile çiçeklerimiz, yavrularımız zamanında okullarına kavuşamamaktadırlar.

Onların zamanında okullarına gidebilmeleri için ya tütüncülüğe geri dönüş yapılacak, ya da ilimizde sulu tarıma geçilerek alternatif ürün projeleri ile bölgelerinde çalışmaları sağlanacaktır.

Tütüncülüğe geri dönüş olacağını sanmıyorum ama geliştirilecek yeni tarım politikalarının yanı sıra sanayi atılımları ile de bu sorun ortadan kaldırılabilir.