Düş çarpması

Diyor ya filmde " damağımızdaki küçük yarık gibi, küçük ama rahatsız edici, dokunmadan duramıyorsunuz" Gerçekten öyle, hayat küçük yarıklarla dolu ve biz dokunmadan duramıyoruz..

Sosyallik mi hasta ediyor insanı, antisosyallik mi? Hangisi..

Mavilerin birleştiği noktaya bakarken, güneşin biraz ısıtıp biraz üşütmesi eşliğinde gösterişsiz bir kahvaltı, rutini değiştirmeye yeter mi dersin..Günü kurtarmaya yetiyor da peki ya gerisi?..Evet ibrik'im rutin bana göre değil, bize göre değil, hayatlarımıza hareket getirme isteğidir bizimkisi, meşgul etmeliler bizi yoksa tehlikeli olabiliriz ve bu görmezden gelinemez bir tehlike olur..Beyninin kıvrımlarına izdüşürülen hastalıklı düşünceler, algını kuvvetsiz kılmaları için, yalvarmana kadar gidebilir..Bazen çekip gitmek o kadar imkansız görünüyor ki..

evet herkes hemfikir mi "umut, insanın en büyük düşmanıdır..."

"umudunu kaybetme" diyen milyonlarca mesaj verilmiş Ademle Havva'dan bu yana. Diyor ki aslında bu mesaj "çemberin içinde kal, bu değirmen böyle döner, ne tersine, ne başka yöne.."

Değirmeni döndüren sular, umutlar! insanlığımdan çıkarılışımı izlediniz, bendeniz sadece bir piyonum, başrollerde hep başkaları olacak, ve bu kişilik ya da kişiliksizlik meselesi mi...

Bana güzel olan bişey söyle İbrik'im, insanlara saygımı yeniden kazandıracak, insanlığımı bana geri verecek bişey, varsa eğer..ya yoksa...

.......

Ademle Havvadan bu yana, cevapların hepsi sende saklı İbrik'im, doğruların hepsi..filmde ne diyordu "İşine yarıyor mu? Akıllı olmak!" ve gerçekleri görmek mutlu ediyor mu seni..mutlu olmak gerekli mi..mutlu, neşeli, kariyer sahibi, aşık, sevgili, yalnız, kalabalık, analı, babalı, çocuklu..gerekli mi..ama içimizde biryer var bizim kanayan ve o kanamayı durdurma oyunlarıyla geçiyo zaman ve günü kurtarmak evet..artık umut etmekten öte günü kurtarma çabasındayız..ve saygı, içinde saygı olsa daha az acıyacaksın, daha çok dayanabileceksin..ama ibriğim! değirmenin yanlış döndüğünü farkederek yaptık biz en büyük hatayı..ve çemberin dışına çıkabilmek, çekip gitmek kadar imkansız..şu sıralar boşluğu karalıyorum, hiç çıkıyor içinden bembeyaz..ne var ki hala temiz değilim, hala içimde umut kırıntıları var..bu değirmen böyle dönmeyecek..kendime kanmak istiyorum ben..senin kendini bulmanı..azıcık kişiliksiz olmanı.. azıcık düşünmemeni..

ve.. Fight Club bitmek üzereyken uyanıyorum..ve dostyüzüm seni çok seviyorum..