Düşler kenti Venedik

Evinizin önündeki sokağı, onu kesen caddeyi, hatta oturduğunuz bütün şehri suyla kaplı hayal edin. Kanallarda nostaljik gondollar. Eski görkemli günlerini özlemle arayan, biraz yorgun, biraz hüzünlü bir şehir: İşte Venedik.

Eski püskü, sıvaları dökülmüş, alttan tuğlaları gözüken ve terkedilmiş binalar. Bir kişinin bile yürümekte zorlandığı sokaklar ve bu dar sokaklarda hiç ummadığınız kırık dökük bir yerde şık, pahalı ve ünlü marka eşyaların; çantaların, ayakkabıların satıldığı dükkanlar.

Kanalların kenarında yürürken birden yol bitebiliyor, çünkü yolu bir bina tamamen kapatmış. Aynı yönde devam etmek isterseniz köprüden karşıya geçeceksiniz. Ama karşıdaki yol da bitebilir aynı sebepten ve bir başka köprü. O eskimeye yüz tutmuş tarihi binalara bakıp kim yaptı acaba diye düşünüyorum. Ne bir plan, ne bir düzen. Dalgın ve sarhoş mimarlar inşa etmiş olmalı Venedik’i.

Bir zamanlar 300 bin olan nüfus şimdi 70 bine düşmüş. Belli ki artık ‘yaşamayan’ sadece turistler için ayakta tutulan bir ‘sanayi’ Venedik.

İşte bu yüzden Venedik intikamını turistlerden alıyor. Herşey ateş pahası. İnsanlar kazıklanıyor, fiyatları gören gözler faltaşı. Lokantalarda garsonlar duyarsız. Kafe-barlar var, masaya oturup birşeyler içmek yerine, ayakta içtiğinizde daha ucuz olan. Bu İtalyanlara özgü birşey olmalı.

Rialto köprüsündeki çanta satıcıları bana memleketimi anımsattı. Sanki İstanbuldayız. Bir takım adamlar ünlü marka –taklit- çantaları yere serdikleri örtülerde satıyor. Hop bir uyarıyla, çabucak örtüler toplanıyor ve adamlar tabana kuvvet kaçışıyor. Sebep? Çünkü zabıta kovalıyor onları. İyi bilirim bu duyguyu. Ben de cocukken sana yağı kutusunda ayçiçeği veya sakız satarken, zabıtadan kaçardım. Yakalanıp sermayemi kaybettiğim günler de oldu. Onlar rüyalarımdaki kötü adamlardı hep. Ama bir fark vardı burdaki satıcılarda: Zabıtalara yakalanmamak için kaçışan bu insanların hepsi de siyah derili, şaşılacak denli uzun boylu, atletik yapılı insanlar. Başka ırktan olanlar da vardı kaçışan, ama onlar başka şeyler satıyordu. Zabıta gözden kaybolunca gene örtüler açılıyor ve gene aynı yerden devam.

Venedik gene de bir düş kenti. Biraz sefil olduğu için sevimli. Sefil olduğu için de hakiki. Venedik Akdenizli. Venedik romantik. Onda kuzey ülkelerinin soğukluğu yok. Venedik bizden...