Düşmemiş Bir Uçağın Kara Kutusu...

Tülay German'ın sesini yorumladığı şarkılardan bilirdim. Okuduğum bu kitabı şarkı yorumları kadar güzeldi. Çınar Yayınlarından 2001 yılında çıkmış bir anı kitabı. Kitabın iç kapağını çevirdikten sonra şu cümleler çıkar karşınıza :

"Yavru balaban bakışlı
Yayla çiçeği kokuşlu
ERDEM'ime..."

"Önsözünde ise Belleksiz bir toplum olmamızı önlemek için, herkesin anılarını yazmasını yararlı buluyorum diyen Mina Urgan'ı anar ve sizlere sesimi bıraktım paragrafıyla devam eder. "Düşmemiş Bir Uçağın Kara Kutusu" olarak yaşamımı da bırakıyorum".

Özyaşam öyküleri ve anı kitaplarını okumak bir başka tat bırakır insanda. Yaşanmışlık ve yaşanmışlığın sayfalardan satırlardan başka gözlere çarpışı. Buruk-hüzünlü, sevinçli-neşeli ve isyankar anların başka yüreklerle paylaşıma açılması. Bazen yaşanılan yılların aynı dilimine denk düşer kendi hayatınız, bazen de satırlardan hiç bilmediğiniz bir zaman dilimini gözler önüne serer.

Tülay German otuz yıllık yaşam yoldaşını (Erdem Buri) yitirdiğinde; gömütün başında bir ay boyunca yazdıkları daha önce Erdemli Yıllar olarak basılmış. Düşmemiş Bir Uçağın Kara Kutusu ise altı bölümlük anılarını içeren bir kitap. Her bölüm bir zaman dilimiyle kucaklaşan güncelerden oluşuyor. Çocukluktan genç kızlığa geçişi ve müzik aşkını anlatıyor ilk üç bölümde. Dördüncü bölümde 1962-1966 yıllarında müzik aşkının yanına eklenen büyük aşkı; yaşamının çizgisini değiştiren Erdem Buri'yle karşılaşması. Caz yorumcusunun türkülerle tanışıklığı ve Fransa'da devam eden yaşamları.

Düşmemiş Bir Uçağın Kara Kutusu'nu okumamın üstünden yıllar geçti. Gerek adıyla gerek içeriğiyle oldukça etkilemişti. Kitaplara bakarken yeniden göz göze geldiğimizde Tülay German "Burçak Tarlası" diyordu yumuşacık sesiyle. Yorum yapmak yerine yalnız bir kitabın varlığını haber vermek istedim bu satırlarla. Benim gibi anı kitapları, özyaşam öyküleri okumayı sevenlere anımsatmak istedim.