Düşünen kuzenler

Annem istediği eğitimi alamadığı için her zaman babasını suçlardı ama benim suçlayacak kimsem yok. Türkiye gerçeğine bakarsanız iyi bir eğitim almış şanslı bayanlardanım. Ama benim en büyük şansım kuzenlerimdi.

Rastlantısal olarak kimimizin annnesi kimimizin babası yoktu. Belki de sadece bu yüzden biribirine çok bağlı kalabalık bir aile idik. Böyle bir ailede yetişmiş olmamın en büyük avantajlarından biri düşünce gücümü kullanmayı erken yaşlarda fark etmiş olmamdır.

Birbirine yakın toplam ondokuz kuzendik ve bu kuzenlerden sadece ikisi birbiri ile fikir çatışması yaşamazdı. Kardeşim ve kendimi bu grubun dışında tutuyorum çünkü biz ikimiz içlerinde en küçük olanlarıydık ;en yakın kuzenim ile aramızda 10 yaş fark vardı. En büyük eğlencemiz sohbet ederken onları dinlemekdi.

Ben ortaokula geçtiğimde ülkücü kuzenim Anadolu Lisesini kazanmamı büyük bir şanssızlık olarak saymıştı ve insanın hayattaki duruşunu beyninden geçeni diliyle doğru ifade etmesi olduğunu söylemişti. İngilizce derslerden Türkçe'yi unutacağımdan korkmuş ve bana bir çok ülkücü şair ve yazarlardan kitaplar getirmişti. Bunu fark eden deniz gözlü solcu kuzenim ise yumuşak ideolojik kitaplar getirmiş ve özellikle kitap üzerinde notlar almamı istemişti. Böylece kitapları doğru okumayı da yavaş yavaş öğreniyordum. Bir genç kızın en çok ne okumasını bilen kıvırcık kuzenim ise ilk pembe dizi kitapları okuyarak hayalleri dalmamı sağlamıştı. Aristokrat kuzenim ise sürekli kapital düzeni savunurdu ve benim liseden sonra okuyacağım üniversiteden sonra ne kadar çok para kazanacağımı anlatırdı. Onun okumam için getirdiği kitapları da tahmin ederseniz herhalde.

13/15 yaş arası aldığım tüm bu karşıt düşünceleri beynimde geceleri savaştırırdım. Bir sonuca varmadan bir konuyu her yönü ile inceleyerek muhakeme etmeyi o yıllarda öğrendim. Gerçek anlamda düşünmekde budur zaten.

Artık ben ve kardeşimde otuzlu yaşları yaşıyoruz ve kuzenler farklı şehirlere dağılmış olmamıza rağmen yılbaşı ve kurban bayramlarımızda babaocağında buluşmayı tercih ediyoruz. Özenle hazırlanmış rakılı, mezeli sofralarda 20 yıl öncesindeki kuzenlerimin hemen hepsinin aynı fikirlerde kalması ve birbirlerine kendi düşüncelerini kabul ettirmelerini görmek çok hoşuma gidiyor. Yirmi yıl öncesine göre değişen tek şey sohbetlerimiz çok daha sıcak ve birbirlerimize çok daha hoşgörülüyüz.