Düşünmeye, inanmaya ve avunmaya dair…

Son zamanlarda gündem hızla değişiyor. Sorunların biri bitmeden öteki baş gösteriyor. Her gün yeni bir yaraya parmak basılıyor.

Olanlara bakılırsa, güya Türkiye kendi sorunlarıyla bir, bir yüzleşiyor ve bir süre daha da yüzleşmeye devam edecek…

Başta Kürt konusu olmak üzere, Alevilerin inanç ve ibadet farklılığından doğan istekleri, terörle mücadele ve AB’ye uyum çabaları gündemde olan sorunlarımız...

Arada bir de olsa, Münevver Karabulut ve sel taşkını benzeri beklenmedik durumlarda, ülke gündemini meşgul edebiliyorlar.

Kader bu, ne yapalım! Nüfusu genç ve kalabalık; insanları işsiz ve yoksul ülkelerde bu ve benzeri gelişmeler gayet normal.

Ancak asıl sıkıntı, olayların vakitsiz ve peş, peşe gelmesi…

Bir süre önce Kürtler kendilerine bazı kültürel hakların verilmesi için devlet nezdinde girişimlerde bulunduklarında, ülkede henüz bu sorunlardan eser yoktu.

Hatta her taraf güllük- gülistanlıktı, demek mümkün. Çünkü o günlerde ne ekonomik kriz, ne inanç farklılığından doğan talepler, ne de sel taşkınları gündemdeydi.

Gelişmelere bakılırsa, tüm beklenmedik olumsuzluklar, Kürtlerin etnik yapıya dayalı taleplerinden sonra ortaya çıktılar...

Olsun, maharetli yöneticilerimiz sayesinde, yakında tüm sorunlarımızı çözüp, bertaraf edeceğiz.

Paramız değer kazanacak ve insanımız maddi-manevi sıkıntılardan arınacak…

Ülkedeki bolluk, bereket ve esenlik sayesinde, bir süre sonra emsal toplumlara nispeten daha rahat bir yaşam standardına kavuşacağız.

O zaman, bu gün yaşadığımız sıkıntılar rüya gibi gelecek. Belki de tüm olanları hayal meyal, zor hatırlayacağız.

Ne dersiniz? Bu biraz fazla iddialı mı oldu?

Başka şekilde umutlanıp, teselli olmak mümkün mü?

Dahası böyle düşünüp, inanmadıkça, kendimizi nasıl avutup, yaşamımızı sürdürebiliriz ki!