Duy beni...

Haykırışımın son demleri bu
Bitmeyen kabus gibi
Çöller içinde kuru gözlerim serap görür oldu
Bağırsam da sesim çıkmaz oldu
Çığlıklarımı bir tek duvarlar dinler oldu
Duygularımı sözler anlatamaz
Ya sesizlik!Çaresi midir yokluğunun?
Ardında bıraktığın derin boşluğu dolduramaz oldu bu yürek
Taşıyamaz oldu hasretini
Yüreğimde sakladığım bir çift güvercin nefes alamaz oldu
Kafeslerini açıp zincirlerini çözsem de
Uçmaz oldu çaresiz ve bitkin...
Göz kapaklarım yorgunluktan kapanır oldu
Cılız sesimi yokluğunda kaybeden bu karanlık
Şimdi sağır, kör, dilsiz aldırmaz
Duy beni haykırışımın son demleri bu