Ebru'nun ellerine sağlık

Ebru’nun Ellerine Sağlık

Viski sarısı sandığım gözlerin,

Cehennem ateşiyle bakıyordu bana.

Göremedim kara gözlerinin ardındaki bu esareti.

Zaman bile durmazken yerinde,

Sen hala bulduğum yerdesin.

Üç kuruşluk kumaş parçası kıvamında,

Çürük bir el bezi gibi,

Beş kuruşluk hayatında,

Yerlere mahkûm yaşıyorsun.

Yaşıyorsun da şükretmiyorsun.

Allaha yalvarmıyorsun? Çünkü:

Kirlenmekten korkmuyorsun.

Kaç ayak izi var üstünde?

Kaç çamurlu çizme bastı yüreğine?

Sayısını bile bilmiyorsun.

Sen iffetini kirlettikçe çiğniyorum,

Böcek gibi eziyorum seni fark etmiyorsun.

İçine sinmişse kahpelik, melek ne yapsın?

Yol senin yolunsa kader ne yapsın?

Zifirse damarlarından akan kan, canın ne yapsın?

Kul acizse, söyle bana, tanrı ne yapsın?

Üstüme yapışan çamurların hala canımı yakıyorken,

Hatıraların daha dün gibi önümde duruyorken

Her gece evimizi özlüyorken,

Nefretimden gebe kalan öfkemi yanına al da git.

Nice ocaklar söndürür lodoslar.

Nice canlar alır da gider esti mi?

Meltemler şahidim olsun ki;

İşte sen de estin geçtin hayatımdan bir lodos gibi.

Yıkık virane halde bıraktığın bu binayı

Şimdilerde biri (Ebru)’li bir gökdelen yapıyor ve

Sevgisiyle gayretiyle tırnaklarıyla yarattığı eseri,

İhtişamıyla kıskanç gözler önüne seriyor.

Yapanın ellerine sağlık.