Egom ve süper egom arasında ezilen zavallı ruhum.

Bilmem siz bu durumla hiç karşı karşıya kaldınız mı? Ya da kendinize neler oluyor içimde diye sordunuz mu? Kişiliğim oluşmaya kendimi tanımaya başladığından beri gözlemledigim bir olay bu bendeki.

Şakaklarımda başlayan bir elektriksel dalgalanma ve de ardından zihnime gelen hedefler, sanki yapmak zorundaymışım birilerine bişeyler ispatlama gereğim varmış gibi his uyandıran, sürekli herşeyin en iyisini yapmamı isteyen ve bunu başkalarına üstünlük olarak kullanabileceğimi ifade eden beni sürekli bişeyler araştır oku yap et diye iten bir ses buna karşın bu fikirleri sanki bir gönülsüz müşteri gibi görmezden gelen rolantide git diyen bir diğer ses var. Sanırım egomla süper egom sürekli mücadele halinde ve de olan zavallı bana oluyor her defasında. Bu diyalogların çogu kez idiminde karışmasıyla triloga dönüşmesi İçimde bir bardak suda fırtınalar kopuyor. Ortaya 3 kutuplu bir jüri önünde ecel terleri dökmek zorunda kalan ruhum ve de vicdanım kalıyor adeta üçe beşe ona bölünüyorum her defasında. Tekrar kendimi toplamam içinse ciddi manada enerjimi tüketiyorum ve de hayattan düşüyorum bir süre. Sürekli bir kırılma sürekli farklı frekanslarda yaşama hali. Zihnimde gece uykuya dalmamı engeleyecek kadar çok bitirilmemiş olaylar, ikilemler. Sürekli başlarının içinde bulunduğu durumları düşünmem ve bişey yapamamam. Sanki kendimden başka sorumlu olduğum bir var bu dünyada resmen başkalarının dertlerini kendime dert ediniyorum. Dünyadaki olumsuzluklar yüreğimi yoruyor. Negatiflik negatiflik negatiflik başıma bişey gelecekmiş hissi. Ve ardından normale dönüşlerim. İçe dönük bir karakterimi dışa döndürmeye çalışmam ve bu süreçte yaşadığım gerilimlerin verdigi acılar. Acılarla olgunlaşan ruhum. İd, ego, süper ego ve de modern toplumun pompaladıklarıyla mücadele eden ruhum...
Nihayetinde yaratanın bana verdiği saglıklı bir beden, iyiyi kötüyü ayırt etme yetisi, ailem ve sevdiklerimle yetinen ruhum...