Ekmek kokusuyla karışık, Berkin

Şimdi her kelime az gelir…

Berkin gitti…

Yürekte tanıdık bir yangın…

Artık o hep 15’inde…

Gezide yitirdiğimiz abilerinin yanında…

Son cümlesi annesinin hala kulağında 'Sen gazdan kaçamazsın ben hızlı koşarım anne, ekmeği ben alırım'dı.

Gitti. Bir daha gelmedi…

269 gün yaşama direndi. Günbegün eridi. 16kg’dı öldüğünde…

Gözlerden akan yaş gibi döküldük sokaklara…

Ağladık. İsyan ettik düzene…

Ve ağaç diktik…

Bunların zihniyetindekiler fidanlara kıydı. Bunların da filizlere kıyması şaşırtmıyor insanı, tarifsiz acıtıyor.

Artık ülkemde çocukları bakkala ekmek almaya göndermenin ağır ve sarsıcı bir anlamı oldu. Taze çıtır çıtır ekmeğin acımtırak bir hazzı…

Anne babaların ekmeği bölerken her seferinde yüreklerine oturacak hüzünbaz kuşları olacak...  

Şimdi ve gelecekte ülkemin çeşitli illeri ayakta olacak ve olmaya devam edecek…

Gezi ruhuyla bürünmüşler Berkin için…

Her zamanki gibi coplar, tomalar, biber gazları da onların olduğu yerde…

Ölümlerden ders çıkartmak yerine, inatla yeni ölümler eklemek siyasetin unsuru olmasa gerek… Ama bunu öğrenecek siyasi kafa olması gerek rant kafası değil…

Şimdi hiçbir kelime dolduramaz o boşluğu…                   

Benim gibi birçokları, çoklarımız ekmek kokusuyla karışık Berkin kokuyor…

İyi bak ona sonsuzluk…