El üstünde, ayak altında...

Hava ne kadar da soğuk bu sabah. Rüzgar böyle yüzlerce iğne batırıyor gibi suratıma. Yakanı kaldır, kafayı göm içeriği gömebildiğince. Nereye kadar? Rüzgar haylaz bir çocuk gibi, içeri girecek bir delik buluyor. Yakamı kapadım derken belimden k.çıma kaçıyor. Doğru dur iki dakika rüzgar efendi. Akıllı ol!

Servisçi abi sana da aşkolsun. Geç kalacak günü buldun. Ortada kedi köpekte yok sevip oynayacak. Kediyi köpeği geçtim, sümüklüböcek bile yok. Bri dakika, bir dakika! Olmaz olur mu yahu sümüklüböcek. Benim işte o da. Üst dudağımın ortasına kadar geldi bak sıvı sümük. Bırakayım takılsın, benden başka kimse yok nasıl olsa meydanda. Kaşındırıyor yalnız dudağımı.

Hava bu kadar mı ani soğur. Lodosun arkası işte. Ahh, o lodosun arkası yok mu. En sert kar fırtınaları da hep lodostan sonra değil mi zaten. İstanbul'luyu bu kadar arızalı yapan tüm rüzgarlara açık olması değil mi zaten?

Vınnn diye geçiyor arabalar yoldan. Bir geçen arabalar var bu sabah bu yol kenarında, bir duran ben, bir gelmeyen servis, bir de artık nerelere saklanmışsa köpekler. Alt alta, üst üste, dip dibe uyuyorlardır. İyice acıkana kadar da kalkmazlar. Günün en soğuk saatinde uyanıp da yormaz onlar kendilerini. Kalorileri çok kıymetli, harcamazlar. İnsanlar gibi değiller onlar, uyuyorlarsa muhakkak bir sebebi var.

"Araapp geh oğlum geh." Nerdesin lan. Gel sana kahvaltımın yarısını vereceğim gel. Gel şurada duvar dibine çökelim lan. Gel sarılayım sana, kulaklarını tutayım da ısıt ellerimi. Geh arap geh. Hepsini vereceğim sana kahvaltımın tamam. Nerdesin?

Ah be servisçi abi, arabı geçtim esas sen neredesin, dondum yahu...

***

Bazen milliyet galeri de ünlü güzellerin çirkin hallerinin fotolarını veriyorlar ya, çok seviyorum onları. Hani o makyajsız hallerini falan. Etleri pörtlemiş, sivilceli, saçları yağlı hallerini. Diyorum ki kendime ben de bu kadar makyaj yapsam, ben de bu kadar güzel olurum demek ki. Avunuyorum.

***

Özlem yahu, bizim at hep geri kalıyor farkında mısın? Daha bir yarış kazanamadık. Bazen diyorum ki bu atı yarıştırıp besleyeceğimize onu sucuk yapsak daha iyi değil mi? Hem masraftan kurtuluruz, hem de karnımız doyar. Üç kuruş para da cabası. Olamaz mı ?

Olabilir. Ama nasıl kıyacağım o güzel gözlere, işte onu bilemiyorum... Bir atımız var iyi kötü. Kişnemese de, tepmese de, bir yarışta ipi göğüslemese de, o at bizim atımız ben özlem.

***

Onu sevme beni sev lütfen. Herşeyimi veririm sana. Her ağrıdığında ayakların masaj yaparım sana. Kahvaltıda falan ekmekleri küçük lokmalara ayırıp yağla, peynirle ve balla yediririm sana.

Vallaha.

***

Tarağı görse kaşağı sanacak kadınlar görüyorum. Genellikle çocuk sahibi oluyorlar. Hatta genellikle iki çocuk sahibi oluyorlar. Biri ellerinde biri kucaklarında oluyor. Kaşları alıp başını gitmiş oluyor. Poponu sağ lop ucuyla sol lop ucu arasındaki mesefa, boğazın iki yakasındaki tepeler gibi duruyor. Gözleri uykulu, yüzleri kaygısız, adımları pervasız oluyor.

Seviyorum o kadınları. Hem de çok seviyorum. Tabiat anayı sevdiğim kadar seviyorum.

***

Bak yine başladığımız yere döndük sanki Küheylan. Sen beni kandırıyorsun gibi geliyor bana. Gerçek bir at gibi değilsin sen. Atlıkarınca atı mısın sen yoksa? Ne öyle beni sürekli aynı yerde döndürüyor musun yoksa? 30 senedir? Aha, işte şu pamuk şekeri yiyen çocuğu görmüştüm ben daha önce. Daha demin. Şerefsizim görmüştüm. Alacağın olsun Küheylan. Ben sena at diye biniyorum, sen labirent faresi yapmışsın beni. Tepkilerimi de ölçüyor musun bari? Bunu da yaz o zaman bir yere. Ya da efendin kimse ona de. Artık sinyal mi gönderirsin ne yaparsın. 30 yaşına 3-4 ay kala mevzuya uyandı de. Ama malum Stockholm sendromu, üzerimden atlamak için bir 30 seneye daha ihtiyacı var de.

O gün gelene kadar dön Küheylan dön. Alıştım sana bir kere. Aksırmasan da, tıksırmasan da, kuyruğunu sallamasan da, sonuçta benim parçamsın artık.

Dön Küheylan dön...

K.