Elektronik Arabesk Klip: Manga : Beni Benimle bırak

Bu bir elektronik-arabesk klip ama senfonik metal değil ve Erkin Koray’vari elektronik/-(Anadolu-)rak da değil.

https://www.youtube.com/watch?v=6qRQm2QXDAs

Seste ve görüntüde sürrel olmayı denemişler ama hiporeel / parareel olabilmişler ancak (ki bu da aslında başarısız / geçersiz bir ters takla olarak işe yarar kullanımlı bir tanım ama tabii ki negasyonla).

Adından anlaşılacağı üzere bir melodram bu. Melokomik de.

Fransızlar realizmi beceremediler, onun yerine natüralizmi koydular. Türkler ise, realizmi hiç denemediler, çünkü yanlış yöne saktılar hep.

Türkler’in aşk takıntısı evlere şenliktir. Oyunlar, filmler, şarkılar, romanlar, aşkı yazar yazar bitmez ama gerçek yaşamda Türkler, aşkı hiç yaratamazlar ve üretemezler. Buna kalkışmazlar ki zaten. Kendiliğinden olsun isterler.

Türkler; aşkı, cinselliği, çocuğu birbirine eşleniklerler ama bunlar birbirinden kopalı onyıllar oldu.

Annelik için bile, genetik, biyolojik taşıyıcı, bakıcı, psikolojik anne ayrımları ortaya çıkalı yıllar oldu.

Bunları tüp bebek başlattı diyelim.

Bu, alaturka sentimental faşizmin bir yüzü.

Diğer yüz de şu:

Türkler, tanzimat’tan beridir, Doğu-Batı geçişine bir türlü karar veremedi ama Doğu da olamıyorn artık. Bunu, AKP de kanıtladı, adı Doğu-Doğu konumda olan Japonca’da ‘çizgiroman’ anlamına gelen Manga da.

Öyle diyorum ama Fassbinder’i bile bile, ben bile:

Lili Marlene’i sevmeye devam edip, onunla faşizm arasına elini sokarak, faşizmi geriye ve onu beriye itmek ve ona yaklaşıp onunla duygu dansı yapmak gibi bir noktadayım.

Ancak, ağlak yapmıyorum.

Manga feci ağlak yapıyor şarkısıyla.

Hatası bu.

Ağlak çıkarsa, sentimental faşizm, tarjedi olabilir belki.

Bu da bir deneme olur. Yanılabilir de, yanılmayabilir de.

Manga, yanılmış, o kesin.

Çıkış:

Her tür kültürel antropolojik-estetik tanımın apsi-ordinati kesin referanslı şu an için, çünkü bir bilgi çağındayız.

Bu metinde, 5 müzik ve 5 insan bilim alanı tanılandı.

Meraklı okur, gider onları okur.