Eleştiri de bir yere kadar

Her zaman söylüyorum.

Herkes istediğini söyleyecek.

Kırmızı çizgi nedir bilmeyecekler.

Önüne gelen konuşacak.

Ne gelirse rasgele atacak.

Kafaları bulandıracak.

Çamur at izi kalsın cinsinden olacak yani.

Bunların söyledikleri özgürlüklerle değerlendirilecek.

Başbakan da kalkıp iki kelime söylese hoşgörüsüzlükle itham edilecek.

Boşgörüye karşı hoşgörü nerede görülmüştür?
Var mı böyle bir şey?

Yine söylüyorum bir hakkı iade etmesini bilmezler.

Muhalefet olsun da ne olursa olsun derler.

Konuştukça kendilerini çok bilenler sınıfından zannederler.

Memleket meselesine el attıkları için hele hele bu konuda görüş bildirdikleri için kasılırlar.

Bir tane de aklıselim sahibine ait bir düşünceniz olsun da onu görelim.

Savundukları, tenkit ettikleri şeylere bakınız?

İçerisinde bir tane memleket yararına bir şey bulamazsınız.

Varsa yoksa tahrik, gerilim…

Sıkışınca hepimizin olmazsa olmaz değerlerimizi öne sürerler.

Felaket tellalı kesilirler.

Hani gemilerin rüzgâr görse limana sığındığı gibi.

Bunlar rüzgâr görmek bir yana limandan hiç ayrılmıyorlar ki.

Sorsanız okyanuslarda cirit atıyorlar.

Külahıma anlat bunları sen demezler mi adama.

Bu milleti hala cahil, hala bilgisiz zannediyorlar.

Dilleri iki cümlelik kelam yapmakla allame-i cihan olduklarını sanıyorlar.

Ağır oluyorlar ki molla desinler.

Bir de önüne gelen konularda kalem oynatırlarsa havalarından geçilmiyor.

Çoğunun önünde kadeh, dilinde hakaret.

İsim takmakla lakap üretmekle meşguller.

Halkına “Bidon kafalı diyen, Demokrasi salakları diyen, göbeğini kaşıyan adam olarak yaftalayanları ve bunları yıldızlaştıranları anlamak mümkün değil.

Bu memlekette kimsenin kimseye garazı da yok kini de yok.

Hep birlikte yaşayıp gidiyoruz.

Nerede bir can incinse yaralanıyoruz.

İncinen candan yararlanmak insana yakışmaz.

Başbakan halka el açalım, kucaklayalım.

Kibir gurur olmasın.

Ulaşılmaz olmayın diyor.

Bu sözü kim derse desin takdir ederim.

Fakat takdir duygularını kaybedenlere söyleyecek sözüm yok.

Kimsenin kalbine zorla sevgi, merhamet, anlayış sokulmaz ki.

Biraz da ileriyi görmek gerek.

Hatta bakmak gerek.

İki pencere var. Kin ve sevgi penceresi.

Hep kin penceresinden bakıyorsanız garazınız öfkeniz bitmeyecektir.

Hani barıştan yanalık nerede kaldı?

Yazık siz ancak barışı çocuklara isim verir, savaşı da elden düşürmezsiniz.