Emirgan Korusu’nda bir Pazar gezintisi

Üzerinde çeşit çeşit yazılar yazılmış yüksek duvarların yanından yürüyüp bir kapının önüne geldiğimizde o ünlü Emirgan Korusu’na böyle küçük ve salaş bir kapıdan girilecek olmasına çok şaşırdım. Yalnızca şaşırdım, aslında sevdim o kapıyı.

Duvarın üzerine kocaman harflerle yazılmış “Bize lüks” yazısı en çok giriş kapısıyla çelişiyordu.

Küçük demir kapıdan girip 10 basamaklı merdivenden çıkınca karşımızda Emirgan Korusu göründü. Asfalt yollardan, arnavut kaldırımlarından, kimi yerde beton kimi yerde ahşap merdivenlerden yürüyüp rengarenk laleler arasında fotoğraflar çektik, çekindik. Emirgan Korusu’nun renkleriyle anılan köşkleri ile rengarenk laleler ve lalelerle yanyana konulmuş çiçekler arasında bir benzerlik vardı.

Boğazın üzerindeki köprü, boğazdan geçen gemiler sisler arasından görünüyordu, karşı taraf ise belli belirsizdi.

Bir sincap ağaçların dallarında koşarken, bir o dalda bir bu dalda görünüyordu. Bir türlü durmayan sincabı, fotoğraf karesinin içine almaya çalışırken bir yandan da yükseklik korkum aklıma gelmiş, kendimi sincabın yerinde düşündüğümden dizlerim titriyordu.

Yürüyüşü tamamlayıp ayrılırken, köşklerin çevresine dikilmiş ve özenle bakılmış laleler yerlerini doğanın içinde, ağaçların arasında kendi kendilerine büyümüş papatyalara bıraktı.

Emirgan Korusu iyi ki korunmuş diye ayrılıyoruz oradan. Ya korunmasaydı ne olacaktı? Hemen duvarların yanından başlayan beton yığınının bir parçası olarak güzelim İstanbul Boğazını çirkinleştirecekti.

Emirgan Korusu’nda bir Pazar gezintisi anılarıma güzel bir anı ekledi, fotoğraf arşivime de güzel fotoğraflar.

Emirgan Korusu Gezimiz Hakkında:

23 Mart 2008 Pazar günüydü. Birkaç gündür İstanbul’daydım. O gün Emirgan Korusu’na Reşitpaşa’daki amcamların evinden yürüdük. Oraları 30 yıldır bildiği için amcam anlattı, biz dinledik. Sarı olana Sarı Köşk dedi, Beyaz olana Beyaz Köşk... Amcamın huyudur bilirim, bizi kandırıyor diye inanmadım. Meğerse doğru anlatıyormuş.

Emirgan Korusu yürüyüşümüzde ikisi bebek 10 kişiydik. Halam, eşi, amcam, kuzenlerim, eşleri, bebekleri ve ben. 14 aylık Belinay ve 13 aylık Duru pek mutlu oldular salıncakta salınırken, tahterevallide annelerini kucaklarındayken. Tahterevalli çocuklara göre değildi, çok yüksekti. Biz çocuklardan daha çok eğlendik. Bu güzel gün için güzel ailemin üyelerine teşekkür ediyorum.

Ankara, 5 Nisan 2008